Γραμμή Ένα | Παναγιώτα Καλογεράκου

Επιστρέφω.

Μόνη μου πια.

Εκπληξή καμία δεν φυλάει η μοναξιά.

Της το κρατάω.

Ξάφνου πάλι ηχεί εκείνη η υποκρήτρια φωνή.

«Παρακαλείστε να προσέχετε

Τα προσωπικά σας αντικείμενα»

Λόγος κανένας για εκούσιες αποχωρήσεις.

Ευθύνη δε φέρει που εγώ δεν κράτησα σφιχτά

την επιστροφή σου.

Αν δεν την έκλεψε η υπόσχεση

Κάπου μεταξύ εμπιστοσύνης και προσμονής

Θα παράπεσε.

Αυξάνει ταχύτητα ο οδηγός.

Απερισκεψία του μεγάλη.

Εκτροχιάστηκαν οι υποσχέσεις

Εύθραυστη η φύση τους.

Τι να το κάνεις;

Δεν περισώζονται οι ψευδαισθήσεις.

Αιφνιδιάζει η άφιξή τους.

Δεν διαρκεί.

Με εγκατέλειψε και η θύμισή σου.

Μένει πια με ένα πλανευτικό

«Μου λείπεις»

Έχω από τότε να τη δω.