Υπάρχει μαγεία στη ζωή μας. Υπάρχει και είναι στα απλά πράγματα. Είναι όπως τ' αστέρια που ενώ είναι κάθε βραδύ εκεί όμορφα και λάμπουν, ξεχνάμε να κοιτάξουμε ψηλά για να τα δούμε. Η μαγεία βρίσκεται σε όλα τα έντονα που αισθανόμαστε. Σ' όλα αυτά που αγγίζουν τόσο βαθιά τις αισθήσεις μας, που ταράζουν το μυαλό και το σώμα μας. Που μας κάνουν ν' ανατριχιάζουμε ακόμη κι όταν μετά από καιρό τα σκεφτόμαστε.
Υπάρχει μαγεία όταν τα χέρια σου βρίσκονται στο σώμα μου. Κάτι μαγικό συμβαίνει όταν το σώμα σου έρχεται σ' επαφή με το δικό μου. Tο νιώθεις και το νιώθω, κανείς από τους δύο μας όμως δε μιλάει ποτέ γι' αυτό. Γιατί φοβόμαστε μήπως φανούμε χαζοί. Γιατί δεν υπάρχουν ακριβείς λέξεις να περιγράψεις κάτι που ξεφεύγει από τα γήινα αισθήματα και πράγματα.
Έτσι, πρέπει να είναι ο αλήθινος έρωτας για τον όποιο έγραψαν ο Σαίξπηρ στο Ρωμαίoς και Ιουλιέτα και ο Ζεβάκο στη Γέφυρα των Στενάγμων. Αυτό πρέπει να είναι το αίσθημα που όλοι πεθαίνουν για να νιώσουν έστω και μια φορά στη ζωή τους, που πολλοί ψάχνουν και δεν βρίσκουν, που οι ποιητές έχουν εξυμνήσει. Αυτό που εμείς ζούμε.
Και κοίτα που πότε μέχρι στιγμής δεν το εκτιμήσαμε όσο του άξιζε. Προσπαθήσαμε να το ποδοπατήσουμε, να το λιώσουμε να το εξαφανίσουμε, χωρίς όμως να καταφέρουμε τίποτα πάνω του. Με την πρώτη ματιά και το πρώτο άγγιγμα, ακόμη και μετά από καιρό, φούντωνε μέσα μας και μας τύλιγε από την κορφή μέχρι τα νύχια.
Όταν τα χέρια σου βρίσκονται στο σώμα μου, παίζουν μουσική. Δημιουργούν κάτι που αν υπήρχαν θεατές όχι μόνο θα έβλεπαν αλλά και θα ένιωθαν. Όπως όταν βλέπουν μία ψεύτικη ερωτική σκηνή σε ταινία. Μόνο που σε μας είναι πέρα για πέρα αληθινό. Aληθινό και τόσο σπάνιο που αγγίζει τα όρια τα μαγείας.
Θέλω τα δάχτυλά σου στο στόμα μου. Να μπαίνουν στο λαιμό μου και να με κάνουν λίγο να δακρύζω. Να τα δαγκώνω και να με κοιτάζεις με ύφος θυμωμένο. Κι όταν τα χέρια σου με κρατάνε σφιχτά ή όταν χαϊδευτικά με χτυπάνε θέλω να νιώθω όλο τον πόνο του έρωτα μας. Αυτού που θα μένει για πάντα μισός και ανεκπλήρωτος, όμως θα ξεχειλίζει πάντα το μέσα μας.
Θέλω τα δάχτυλα σου μέσα στον κόλπο μου, στα σημεία που μόνο εσύ ξέρεις να βάζεις και να λιώνω από ηδονή. Θέλω τα χέρια σου πλεγμένα στα δικά μου όταν βρίσκεσαι από πάνω μου γιατί έτσι μου δείχνεις ότι είμαι δική σου. Μου αρέσουν τα παιχνίδια που κάνουν τα χέρια σου. Μου αρέσει να κοιτάζω τις γραμμές στις παλάμες σου και να τις ακολουθώ με το δάχτυλο μου. Αυτά τα χέρια μ' αγκαλιάζουν και χάνεται ο κόσμος γύρω μου. Με τυλίγουν μέσα τους και είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία μου, που δε θα με ένοιαζε να έκλεινα τα μάτια μου και να μην τ' άνοιγα ποτέ ξανά.
Τα χέρια σου είναι ο κόσμος μου. Η μεγαλύτερη ηδονή και δόνηση στο σώμα μου. Το καταφύγιο μου αλλά και η φυλακή μου. Η μεγαλύτερη μου επιθυμία όταν δεν σε έχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου