Το ταξίδι άρχισε νωρίς,
μετοίκηση οικεία,
επάνω σε όξινα βλέμματα και λόγια
όμως, εκεί,
η χαρά στάθηκε ελεύθερη για ώρα,
στην κυριολεξία, ως το τέρμα.
Η πόρτα πίσω έμεινε ανοιχτή,
το νερό κύλισε ως έξω,
οι καιροί, ικέτες μιας νοσταλγίας χαμένης,
προσηλωμένα βλέμματα
στις προθήκες τόσων και τόσων ερωτημάτων.
Ψιθύρισες το αύριο στα χείλη μου επάνω.
Ακόμη επιπλέει η αλήθεια σου γυμνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου