Σελιδοδείκτης | Λεγεώνα των Φίλων | Γιώργος-΄Ικαρος Μπαμπασάκης

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά

Θα μπορούσε να είναι εγχειρίδιο Φιλίας, αλλά όχι. Η Λεγεώνα των Φίλων, μικρή το δέμας, αλλά διαμάντι, είναι αυτό που όλοι θέλαμε να πούμε αλλά δεν ξέραμε πώς.

Πριν λίγο καιρό, ένας φίλος μου ζήτησε να του πω τον ορισμό της φιλίας. Τι είναι φιλία; Με ρώτησε. Κι εγώ κάθισα κι έγραψα ένα ολόκληρο κείμενο και περιέγραφα - ή τουλάχιστον, προσπαθούσα να περιγράψω - με κατεβατά είναι η αλήθεια, τι λέμε φιλία. Τουλάχιστον, πώς την εννοώ εγώ.

Λάθος, φίλε. Θα μπορούσα, αν το είχα ήδη στα χέρια μου, να του δώσω το βιβλίο. Θα τα είχα πει όλα.

Γιατί εκεί μέσα είναι όλα τα βιώματα. Μαζεμένα όλα τα αποστάγματα, γι΄αυτή τη σχέση που όλοι αγαπάμε να μισούμε, στην οποία δοκιμαζόμαστε, αρχίζουμε και τελειώνουμε. Σχεδόν από τότε που γεννιόμαστε, από μωρά, κάνουμε και χάνουμε φίλους.

Στις μικρές ηλικίες τελείωνε μ΄ένα μαλλιοτράβηγμα, ή έστω μ΄ένα : "κόψε". Κι άρχιζε μ΄ένα χαμόγελο. Σήμερα είναι πιο πολύπλοκο. Δυσεύρετο. Πολλαπλά δοκιμαζόμενο και αμφισβητήσιμο, όπως τόσες και τόσες αξίες στη ζωή μας τη δύσκολη. ΄Ενα είναι το σίγουρο.

Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη φιλία. Χωρίς φίλους είναι αδύνατο να προχωράμε στη ζωή. Το πιο όμορφο κομμάτι της ανάλυσης το διάβασα στο φύλλο του ΄Εθνους όπου ο πολυγραφότατος Γιώργος-΄Ικαρος Μπαμπασάκης, συγγραφέας και μεταφραστής εκατοντάδων βιβλίων (ναι τόσα πρέπει νάναι, σύμφωνα με μια λίστα που συγκέντρωσα στο ίντερνετ), σημειώνει στο εβδομαδιαίο του Μυθιστόρημα της Μεταπολίτευσης :

"Φίλε Φέρε Φίλους Φάγε Φύγε... [....] τότε που ζούσαμε όλοι μαζί, όποιος είχε ένα βιβλίο το είχαν όλοι στην παρέα, κι όποιος αγόραζε έναν δίσκο τον μοιραζόταν με άλλους δέκα, είκοσι τριάντα."

Η φιλία λοιπόν είναι πρωτίστως μοίρασμα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι κι άλλα πράγματα που αναφέρονται όλα με έξυπνο τρόπο στο βιβλίο. Με μικρές σφιχτοπλεγμένες φράσεις, μια σε κάθε σελίδα για να μπορείς να τις εισπράξεις στη σπουδαιότητά τους, αλλά με τρόπο απλό. Γιατί αυτό το φυλαχτό της Φιλίας έχει μέσα όλη τη σοφία της. Και τη φιλοσοφία της.

Είναι ό,τι πιο ευαίσθητο έχω διαβάσει πάνω στο θέμα. Είναι ταξίδι στις εικόνες και στις μυρωδιές και στα πολύτιμα αντικείμενα και στις μουσικές.Οι λέξεις του είναι διαλεγμένες μία-μία, πολύ προσεχτικά και με φροντίδα που δίνει ο άνθρωπος σε μια Φιλία που θέλει ν΄ανθίσει και να κρατήσει.

Επιπλέον είναι μικρό. Μπορείς να το διαβάσεις κι ύστερα να το κουβαλάς στην τσάντα. ΄Η στη μέσα τσέπη του μπουφάν. Σα φυλακτό. Να ανατρέχεις όποτε χρειάζεται. Να το συμβουλεύεσαι. Να σε παρηγορεί. Να σε γλυκαίνει. Να σε νανουρίζει ώσπου να επουλώσεις την πληγή μιας φιλίας που χάθηκε. Και να σε συντροφεύει δίνοντας σου και οδηγίες πλεύσης ώσπου νάβρεις την καινούργια.

Εγώ τουλάχιστον το έκανα. Το κουβαλάω πάνω μου. Και με περιέχει. Δοκιμάστε το.

Y.Γ. Και ναι φυσικά. "Οι φίλοι της Λεγεώνας των Φίλων είναι interspaced cosmonauts". Aν θες να μάθεις πού κολλάει αυτό, ψάξε στο βιβλίο.