Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Λέγεται από πολλούς, ότι για να διαβάσεις ένα βιβλίο πρέπει να έρθει η κατάλληλη χρονική στιγμή και όχι μόνο η διάθεση και όχι αδίκως, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς, ότι πόσοι και πόσοι δεν αγοράζουμε βιβλία που κοσμούν τις βιβλιοθήκες μας χωρίς να τα έχουμε διαβάσει ακόμα; Θαρρώ πως το ίδιο συμβαίνει και με τους δίσκους, τα cd ακόμα και με τα live. Πρέπει να έρθει η σωστή στιγμή, για να βιώσεις την εμπειρία και όχι απλά να διαβάσεις ή να ακούσεις ή να παρακολουθήσεις-αλλά ας επιμείνουμε στη μουσική για σήμερα. Να νιώσεις ,να καίνε την ραχοκοκαλιά σου, κάθε νότα, κάθε στίχος κάθε χτύπημα στα drums και κάθε πλήκτρο των synths να κάνει την καρδιά σου να χτυπάει στον ρυθμό της εκάστοτε μπάντας.
Κάπως έτσι έγινε και την Παρασκευή το βράδυ με τον Παύλο Παυλίδη και τους B-Movies στον Σταυρό του Νότου. Ο Παυλίδης είναι όλα όσα εκείνα δεν θελήσαμε ποτέ να πούμε αλλά τραγουδήσαμε -και ταυτιστήκαμε- παραδομένοι για αρχή στο πάρτυ και έπειτα στην συναισθηματική φόρτιση. Είναι τα δύο στάδια του ηλικιακού διχασμού , της ακατάπαυστης νεότητας που διψάει για περιπέτεια και τρέλα και αυτοκαταστροφή και για ήλιο και από την άλλη η μοναχική και μελαγχολική εσωτερικότητα και η γλυκόπικρη (παιδική) νοσταλγία και ματαιότητα. Και αυτές οι δύο οπτικές - συγκοινωνούντα δοχεία και απαραίτητες η μία για την άλλη για την ύπαρξη και την συνέχιση και την απόκτηση της ωριμότητας δίχως να χάνει κανείς την αυθεντική του ουσία. Το συναίσθημα.
O πρίγκηπας των άλλοτε ξύλινων σπαθιών και νυν δρομοδείκτης των εκπληκτικών B-Movies εμφανίστηκε μία ώρα αργότερα από την αναμενόμενη έναρξη του live με την μπάντα του , τον Δημήτρη Οικονόμου στα drums , τον Αλέκο Βουλγαράκη στην ηλεκτρική κιθάρα ,τον Ορέστη Μπενέκα στα πλήκτρα και τον Τόλη Δεληγιάννη στο μπάσο να αναλαμβάνουν δράση . Η βραδιά άνοιξε με εκείνο το alter ego κάθε καταπιεσμένου από τον μικροαστισμό κοριτσιού που δεν αντέχει στο σπίτι της - με το κομμάτι "Η Μαίρη".
Συγκριτικά με το περσινό του πρόγραμμα ο Παύλος Παυλίδης επέλεξε να είναι περισσότερο δυναμικός και όχι τόσο υποτονικός. Αναβίωσε αρκετά κομμάτια των παλιών Ξύλινων Σπαθιών με εξέχουσα θέση στο πρόγραμμα να έχουν "Ο Βασιλιάς της Σκόνης","Τώρα Αρχίζω και Θυμάμαι" και το "Αερικό" που έκαναν το κοινό να αγκαλιάσει με ένα sing-along τον Παύλο και συγχρόνως να χορεύει έντονα στον ρυθμό. Παράλληλα όμως, υπήρξαν και οι πιο συγκινητικές στιγμές που η ατμόσφαιρα ανάβλυζε νοσταλγία και αγάπη και νεανικότητα με ένα σερί από το "Ατλαντίς" και την "Φωτιά στο Λιμάνι" που θα μπορούσαν να λυγίσουν μ'ένα δάκρυ ακόμα και τον πιο άκαμπτο συναισθηματικά άνθρωπο εντός του Σταυρού του Νότου.
Αξίζει να αναφερθεί ακόμα, ότι υπήρξε πολύ όμορφο κλίμα και στα κομμάτια της νέας εποχής του Παυλίδη με τους B-Movies, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τους "Θεριστές" όπου πριν τους τραγουδήσει απήγγειλε τους στίχους, "Το Στοιχειωμένο Σπίτι" και το "Μια Πυρκαγιά Σ'Ένα Σπιρτόκουτο" ενώ highlight της βραδιάς αποτέλεσε και η παρουσίαση ενός νέου κομματιού με τον τίτλο "Το Κοράκι" που μας μετέφερε συνειρμικά στο να σκεφτούμε καταραμένους ποιητές. Αφού ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα , μετά από διαρκή απαίτηση του κοινού με χειροκροτήματα και φωνές επέστρεψαν για encore το οποίο έφερε τους θαυμαστές της μπάντας πιο κοντά μ'αυτήν και σφράγισε την αγάπη και την φιλία της μπάντας με τους φίλους της ακόμα πιο βαθιά.
Σε μία τελική αποτίμηση της βραδιάς, ο Παυλίδης και οι B-Movies έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό με τον Παύλο να έχει απίστευτη ενέργεια επί σκηνής, να χορεύει και να το απολαμβάνει σαν να βρίσκεται με τους φίλους του - και όντως αυτό συνέβαινε γιατί το κοινό του Παυλίδη τον νιώθει δικό του άνθρωπο - εκείνον που τραγουδάει όσα δε μπορέσαμε να πούμε εμείς στις αγάπες και στους έρωτες για τους οποίους δεν θα πούμε ποτέ σε κανέναν τίποτα.
*Ο Παύλος Παυλίδης και οι Β-Μοvies θα εμφανιστούν για ακόμα δύο Παρασκευές 1 και 8 Δεκεμβρίου στον Σταυρό του Νότου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου