Η ποιητική συλλογή του νέου και ταλαντούχου ποιητή Δημήτρη Ξενιστή "Αντιποίηση (22 Νύχτες)" υποστηριζόμενη από τις εκδόσεις Ανεκδοτική αναμένεται να παρουσιαστεί την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου και ώρα 7:00 μ.μ. στο συνεργατικό καφέ Ποέτα στην Θεσσαλονίκη, την εκδήλωση διοργανώνει το Pauseartmag.gr.
Ο Δημήτρης Ξενιστής, είναι γεννημένος το 1990 στην Θεσσαλονίκη έχει γράψει και δημοσιεύσει αρκετά πεζά και ποιήματα κι εδώ και ένα χρόνο κυκλοφορεί η αυτοέκδοτη ποιητική συλλογή "22 Νύχτες".
Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Ξενιστή θα μπορούσε να παραλληλιστεί σύντομα και λακωνικά με μια αιχμηρή καταγραφή του υποσυνειδήτου του ποιητή. Πρόκειται για μια ιδιότυπη εσωτερική αφήγηση, πότε μια αυτόκλητη εξωτερίκευση, μια αυθόρμητη μαρτυρία, πότε μια απόπειρα εξομολογητικού χαρακτήρα. Κάθε ποίημα διαπερνάται από μια βαθιά υπαρξιακή αγωνία.Οι θεματικοί άξονες της ποιητικής συλλογής τίθενται στα ίδιους ακρογωνιαίους λίθους με τη δόμηση του υποκειμένου. Το ποιητικό υποκείμενο ορίζεται και περιορίζεται από την παιδική μνήμη, την ενηλικίωση, την υποσυνείδητη ανάδυση μνήμης και την ανεύρεση του ερωτικού Άλλου. Το ερωτικό αντικείμενο επαναφέρεται συχνά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ποιητική συλλογή διατρέχεται από τον έρωτα. Είναι ο έρωτας που συστέλλει και διαστέλλει την ψυχολογική εκτόνωση που συναντάμε στο ποίημα, δείχνει να την μετριάζει και να την εκτονώνει, πολλές φορές ταυτόχρονα στον ίδιο ποιητικό σκελετό. Τα ποιήματα υποθάλπουν μια αποδεχούμενη από τον ποιητή έννοια εξορίας ή ακόμα και αυτοεξορίας.
Συχνά, αποφθεγματικός ο Ξενιστής, προσιδιάζει σε γνήσια ποιητική φύση με εύκολα αναγνωρίσιμες λογοτεχνικές καταβολές. Σαρκαστικός, ειρωνικός και ζοφερός σε κάθε ποίημα παραθέτει ανεπιτήδευτα εικόνες που δίνουν την αίσθηση ότι έχουν αποκοπεί από τη δαντική Θεία Κωμωδία. Αν μπορούσε κανείς να χρωματίσει τέτοια σκίτσα θα προσέθετε μόνο κόκκινο και μαύρο. Ο ποιητής επανέρχεται συχνά σε ερωτικές σκηνές, όχι τόσο ήδη βιωμένων εμπειριών, περισσότερο δίνει γλαφυρές περιγραφές του φαντασιακού του, εντός του οποίου βιωμένη και επινοημένη εμπειρία διαπλέκονται, όπως διαπλέκονται τον ίδιο το ερωτικό υποκείμενο με την ερωτική φύση και οντότητα του αντικειμένου του. Σκηνές που συνδυάζουν πόνο, έρωτα, τιμωρία και προδοσία.
Ο αποφατικός λόγος του ποιητή καταλήγει σε συνειρμικές ντε σαντικές περιγραφές. Η ικανότητα περιγραφής της ψυχικής κατάστασης είναι επίπονη διαδικασία, εν προκειμένω μόνο κάθε άλλο παρά άστοχη αποφαίνεται, αφού ο Ξενιστής καταφέρνει να μας βάλει μέσα στο μυαλό του. Θα τολμούσα να πω, πως θυμίζει ψυχανάλυση, μια απόπειρα αυτοψυχανάλυσης, η καλύτερα αυτοκριτικής κι αυτοκατανόησης. Μοιάζει με μια απόπειρα να ειπωθεί κάτι προκειμένου σε πρώτο χρόνο να αποκτήσει υπόσταση και μεταγενέστερα να αντιμετωπιστεί.
Τα ποιήματα των 22 νύχτων είναι για τον αναγνώστη μια αλλεπάλληλη και απότομη εναλλαγή εποχών. Μια αλλαγή που επιβάλλεται και ταυτόχρονα παρακολουθείται από τον ίδιο τον ποιητή με αμλετική αγωνία. Οι στίχοι πότε αποσπώνται από τη συνέχεια τους και πότε εναρμονίζονται σ' ένα σύμπαν έρωτα, επιθυμίας και ψυχικής εκπλήρωσης. Σημαντικό στοιχείο εμφανές στην ποιητική του είναι η σωματοποίηση της ζωής αλλά και της ίδιας της τέχνης. Κάνει κέντρο της ποιητικής το σώμα, σωματοποιεί την εμπειρία αλλά και το συναίσθημα. Ουσιαστικά, η ποιητική του πραγματώνει τις θεωρίες που ταυτοποιούν σώμα και πνεύμα, ορίζοντας το βίωμα ως κεντρικό άξονα βίωσης της πραγματικότητας και του συναισθήματος.
Η "Αντιποίση (22 Νύχτες) " είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μια ποιητική συλλογή που από έναν αφοσιωμένο αναγνώστη μπορεί να αδιαβαστεί απνευστί. Με μαεστρία και διάχυτη μπουκοφσκική ειρωνία ο ποιητής μας επιβιβάζει σε ένα τρενάκι αγωνίας και μας περνά ξυστά από τις υπαρξιακές μας αξιώσεις. Ανάγοντας την προσωπική του αγωνία σε καθολικό βίωμα με τρόπο που θυμίζει καταρραμενους ποιητές. Η ποιητική συλλογή διαπερνάται από ένα αιμόφυρτο πότε διαβολικό και πότε αγγελικό υποκείμενο. Πρόκειται για μια συνολική αναπαράσταση που επουλώνει και παράλληλα επαναδημιουργεί εσωτερικές και εξωτερικές πληγές. Ένας φανταστικά εύγλωττος παράλογος κόσμος, που περιμένει να τον βιώσετε. Μια προσπάθεια που ακροβατεί ανάμεσα στο μονόλογο και την απεύθυνση.
"Δεν καταλαβαίνεις ότι η νεότητα είναι καταχρηστική εξουσία;
Άκου πως σου μιλάω αν δεν με πιστεύεις
κοίτα πως σε γαμάω
γεύσου τη στάχτη στα μάτια μύρισε την διάψευση της προσμονής"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου