Mια θύμηση | Χριστόφορος Τριάντης

Ξαφνικά μια θύμηση
τρύπωσε στον στοχασμό :
ένα καραβάκι χάρτινο
και κομμάτια από χρώματα .
Καταμεσής της νύχτας (στιγμιαία)
φανέρωσαν τον φαύλο κύκλο
των αλλοιώσεων
( πορεία προς το αναπόφευκτο).
Ο χρόνος τα χέρια στιγματίζει
κι η αθυμία
απλώνεται στα βήματα,
προσφέροντας (παράλογα)
στον καθένα
το κατανεμημένο τέλος :
μια ανώνυμη  ελεγεία,
ένα τραγούδι δίχως μουσική.