Σονέτο | Τάσος Μαλεσιάδας

Ο άνεμος έστειλε μακριά τα χαιρετίσματά μου,

τα λόγια μου ξεστράτισαν από την αναπνιά,

μοιάζω πορείας δίχως ξάρτια και πανιά

τραβώντας ρότα, ευθύς, προς τα χαλάσματά μου.

Τη δρόσο ξέχασα να βρω πάνω στα φύλλα

και η αυγή ανατριχεί μέσα μου τον παλμό,

μια λέξη μόνο, για μία στιγμή, έστω, μίλα

να λύσεις τον κόμπο που 'χω στο λαιμό.

Μα αν δεν μιλήσεις, αν τα χείλη μείνουν σφαλιστά,

αν τα παραθυρόφυλλά σου μείνουνε κλειστά,

ετούτος ο Οκτώβριος που όλα τα φύλλα θάλλουν

θα 'ναι για μένα η εξόδιος ακολουθία που ψάλλουν.

Painting: Vincent Van Gogh