Το ποίημα της ημέρας | Σταυρός του Νότου | Νίκος Καββαδίας

Στο Γιώργο Θεοτοκά

Έβραζε το κύμα του γαρμπή.

Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη•

γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη

σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.

Κούλικο στο στήθος σου τατού,

που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει.

Είπαν πως την είχες αγαπήσει

σε μια κρίση μαύρου πυρετού.

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό

κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.

Κομπολόι κρατάς από κοράλλια

κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.

Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά

με το παλλινώριο πήρα κάτου.

Μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου:

— Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά.

Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό

έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,

με του καπετάνιου τη μιγάδα,

μάθημα πορείας νυχτερινό.

Σ' ένα μαγαζί του Nossi Bé

πήρες το μαχαίρι, δυο σελλίνια,

μέρα μεσημέρι απά στη λίνια

ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.

Κάτου στις αχτές της Αφρικής

πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.

Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι

και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.

[πηγή: Νίκος Καββαδίας, Πούσι, Κέδρος, Αθήνα 1983, σ. 31-32]

Επιμέλεια στήλης: Εύη Μουρέλλου