Το φθινόπωρό μου | Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου

Η μυρωδιά σου·
Το φθινόπωρο τα πάντα δείχνουν όμορφα.
Μελαγχολικά και όμορφα.
Έχει μια ομορφιά η μελαγχολία.

Τα μάτια σου·
Η γη έχει μια στάση αγέρωχη.
Τη στάση γυναίκας που έπεσε,
Πληγώθηκε
Και σηκώθηκε πάλι.
Τώρα πια είναι ντυμένη με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος.

Η αγκαλιά σου·
Το κίτρινο, το καφέ, το πορτοκαλί,
Σπαρμένες αποχρώσεις της φωτιάς.
Της φλόγας από το κερί που τρέμει και ανατριχιάζει
Καθώς ο νυχτερινός αέρας
Το φλερτάρει κοιτάζοντάς το λάγνα.

Το άγγιγμά σου·
Το ηλιοβασίλεμα,
Πιο ταιριαστό από ποτέ με την υπόλοιπη φύση.
Παίρνει φόρα, ορμάει
Και θρυμματίζει το κέλυφος της ύπαρξης.

Εσύ·
Το φθινόπωρό μου.
Η αγαπημένη μου εποχή.