Σελιδοδείκτης | Το Χαρτόκουτο Κώστας Καβανόζης

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.

Ο Κώστας Καβανόζης είναι ποιητής και δάσκαλος. Το δεύτερο το ξέρουν όλοι. Το πρώτο μόνο όσοι τον διαβάσουν. Κάτι που ανακαλύπτεις εύκολα στη συλλογή διηγημάτων «Το Χαρτόκουτο». Διηγημάτων; Αναμνήσεων ; Αποσταγμάτων ζωής; Αρχών ; Κοσμοθεωρίας;

Η ανάγνωση είναι αυτή που φτάνει ο καθένας. Για το περιεχόμενο του Χαρτόκουτου. Ο ίδιος αποπειράται να συλλέξει σε ένα αγαπημένο Χαρτόκουτο, σημαντικά αντικείμενα που σημαίνουν ή σηματοδοτούν στιγμές της ζωής που τον σημάδεψαν. Που μιλούν στον καθένα μας ως δικά μας σημάδια. Και απ΄αυτά τα διαμαντάκια του βίου, διαλέγει να μιλήσει για μερικά. Σαφώς όχι για όλα. Οξυδερκώς για ορισμένα.

Και το μαγικό Χαρτόκουτο μας βάζει σε θέματα που όλους αφορούν μέσα από μαγικές ιστορίες. Σφιχτοπλεγμένες με ιδιαίτερη γλώσσα, μερικές φορές κελαρυστή και τραγουδιστή ως δημώδες άσμα, καθόλου ευκαταφρόνητο. ΄Ισα-ίσα πηγαίο. Αυθεντικό. Από τα μύχια μοιάζει να βγαίνει. Είναι αυθόρμητο, αλλά καλοδουλεμένο στη γλώσσα. Κομπολόι της γραφής να μας φτάνει φυσικά και να μας τυλίγουν οι λέξεις και οι εικόνες ανυποψίαστους. Να μας εξαφανίζουν αντιστάσεις και περιστολές και να μας παίρνουν μαζί τους. Αυτός δεν είναι ο στόχος του συγγραφέα;

Εδώ επετεύχθη. Το ταξίδι είναι όμορφο στις ιστορίες που ξετυλίγονται. Αλλά και βαθύ για όσους επιθυμούν να το πάνε παραμέσα. Τα βιβλία μας περιμένουν εκεί ούτως ή άλλως. Εμείς διαλέγουμε πόσο κρυφά ή επιφανειακά θα μας αγγίξουν. Σε μένα συνέβη. Τα διηγήματα είναι όλα όμορφα και διαφορετικά, αλλά επιλέγω δυο-τρία που έδρασαν σα γροθιές καλοδεχούμενες στον ψυχισμό, σαν το χι στον προσωπικό μου πολλαπλασιασμό...

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου, ο συγγραφέας μοιράζεται μαζί μας το ευρετήριο, τα περιεχόμενα του Χαρτόκουτου. Μου άρεσε πάρα πολύ. Γέλασα με πολλά. Είμαι και γω μεγάλη μαζώχτρα. Το πρώτο αντικείμενο θα ήθελα να είχε γίνει διήγημα. Κι εσείς ίσως βρείτε κάποιο άλλο που θα θέλατε να μάθετε την ιστορία του. Κι αυτό είναι μέθεξη.

Με δίδαξε κάτι αυτό παραπέρα. Κατάλαβα ότι μπορώ κι εγώ να συλλέγω, αλλά πλέον να πετάω τα άχρηστα, επομένως αυτό το βιβλίο λειτούργησε σε μένα ως ζωής διδαχή. ΄Όχι απλό ευρετήριο. Εγχειρίδιο.


Απ΄όλα τα αντικείμενα-διηγήματα, με συγκλόνισε ο «Μπελάς». Δεν έχω λέξεις να μιλήσω γι΄αυτό. Για την εναλλαγή του εαυτού. Καταπληκτικά ευρηματικό. Ο «Τροχός» επίσης, με το τρομερό κλωσσόπουλο. Το είδα να συμβαίνει μπροστά μου με όλες τις αισθήσεις.

Τελευταίο άφησα «Τα παλαμάκια». Εκεί με είδα. Με χρώματα και έκταση. ΄Εκλεισα το βιβλίο με μια αίσθηση μεγαλείου. Για έναν αναγνώστη που αισθάνεται ξάφνου καλύτερος άνθρωπος. Πλουσιότερος μέσα.

Το επόμενο βιβλίο του Κώστα Καβανόζη ονομάζεται «Τυχερό» και κυκλοφορεί οσονούπω. Κάτι μου λέει πως θα είναι.



Το χαρτόκουτο, Κώστας Καβανόζης, Εκδόσεις Πατάκη.