Το ποίημα της ημέρας | Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων | Κώστας Καρυωτάκης

Ἀπὸ θεοὺς κι ἀνθρώπους μισημένοι,

σὰν ἄρχοντες ποὺ ἐξέπεσαν πικροί,

μαραίνονται οἱ Βερλαίν· τοὺς ἀπομένει

πλοῦτος ἡ ρίμα πλούσια καὶ ἀργυρή.

Οἱ Οὐγκὸ μὲ «Τιμωρίες» τὴν τρομερὴ

τῶν Ὀλυμπίων ἐκδίκηση μεθοῦνε.

Μὰ ἐγὼ θὰ γράψω μία λυπητερὴ

μπαλάντα στοὺς ποιητὲς ἄδοξοι πού ῾ναι

Ἂν ἔζησαν οἱ Πόε δυστυχισμένοι,

καὶ ἂν οἱ Μπωντλαὶρ ἐζήσανε νεκροί,

ἡ Ἀθανασία τοὺς εἶναι χαρισμένη.

Κανένας ὅμως δὲν ἀνιστορεῖ

καὶ τὸ ἔρεβος ἐσκέπασε βαρὺ

τοὺς στιχουργοὺς ποὺ ἀνάξια στιχουργοῦνε.

Μὰ ἐγὼ σὰν προσφορὰ κάνω ἱερὴ

μπαλάντα στοὺς ποιητὲς ἄδοξοι πού ῾ναι.

Τοῦ κόσμου ἡ καταφρόνια τοὺς βαραίνει

κι αὐτοὶ περνοῦνε ἀλύγιστοι κι ὠχροί,

στὴν τραγικὴ ἀπάτη τους δομένοι

πὼς κάπου πέρα ἡ Δόξα καρτερεῖ,

παρθένα βαθυστόχαστα ἱλαρή.

Μὰ ξέροντας πὼς ὅλοι τους ξεχνοῦνε,

νοσταλγικὰ ἐγὼ κλαίω τὴ θλιβερὴ

μπαλάντα στοὺς ποιητὲς ἄδοξοι πού ῾ναι.

Καὶ κάποτε οἱ μελλούμενοι καιροί:

«Ποιὸς ἄδοξος ποιητής» θέλω νὰ ποῦνε

«τὴν ἔγραψε μίαν ἔτσι πενιχρὴ

μπαλάντα στοὺς ποιητὲς ἄδοξοι πού ῾ναι;»

Επιμέλεια στήλης : Εύη Μουρέλλου