Χωματερή | Ανδρέας Παπάζογλου

Μη δίνεις σημασία

Εντάξει, κλάψαμε
Τι άλλο να κάναμε
Στραγγίξαμε σα νύχτες γερασμένες
Πάνω στην βυσσινί μοκέτα
Ότι κι αν ήταν
Ρήμαξε
Ούτε κραυγές θανάσιμες
Ούτε μελένια βογκητά
Άηχη άπνοια
Σκόνη πηχτή στον φάρυγγα
Έξω και μέσα παύση
Έξω και μέσα τίποτα
Από μακριά κάνεις νοήματα
Κάπως ξελιγωμένα
Κάπως τελειωτικά
Ανεβαίνουμε

Μη δίνεις σημασία

Να, κοίτα
Πάντα θέλαμε να βάψουμε
Αυτό το γαμίδι το ταβάνι
Κι οι λάμπες εκεί πάνω
Θέλουν άλλαγμα
Όχι ότι θα το κάνουμε
Αλλά να, βλέπεις
Τώρα μπορούμε
Χωρίς σκάλες και μαλακίες
Ανεβαίνουμε

Ακούσια
Νεκρωμένη υπερχείλιση
Στάθμη αδυσώπητη
Απρόκλητη, πηχτή
Κοίτα πόσο ίδια τη φοράμε
Πόσο ασορτί βουλιάζουμε απόψε
Σαλόνι ξέχειλο
Μακάβριο ενυδρείο
Χωματερή μόνο για δύο
Φάκελοι ξεσκισμένοι
Κίτρινες φωτογραφίες
Τόνοι χαρτί
Από λόγια
Από αριθμούς
Άπαντα νεκρών ποιητών
Λογαριασμοί εκκαθαριστικοί
Λίστες για σούπερ μάρκετ
Διαγνώσεις επιπόλαιες
Συνταγογραφημένες υποσχέσεις
Κατάλογοι φριχτών εστιατορίων
Πίτσες κατεψυγμένες
Σκεύη πλαστικά
Φουρνάκια, ανεμιστήρες
Σεντόνια τρύπια
Μπαταρίες μικρές
Μπαταρίες μεσαίες
Ψυγεία χλιαρά
Φθαρμένες κλειδαριές
Τασάκια από λίγδα
Τομογράφοι απ' την κόλαση
Κάψουλες
Χάπια
Δισκία υπογλώσσια
Δισκία αναβράζοντα
Βελόνες, σερτραλίνες
Συμπληρώματα, ιντερφερόνες
Βηταϊστίνες, αλπραζολάμες
Καρτέλες, κουτάκια, βαζάκια
Φακές, φακές, φακές
Κουτσουλιές και σιταρόψειρες

Μη δίνεις σημασία

Εντάξει, εφησυχάσαμε
Τι άλλο να κάναμε
Πώς να πιστέψεις στις πλημμύρες
Από διαμέρισμα στον 4ο
Δε γαμιέται
Τουλάχιστον αγαπιόμαστε
Μη φοβάσαι
Πάρε ανάσα
Ας ξεμπερδεύουμε
Μη με κοιτάς έτσι
Ξέρω, βρωμάει
Να, παίρνω κι εγώ
Μη φοβάσαι
Σχεδόν φτάσαμε
Ξέρω
Μισείς το κρώξιμο των γλάρων
Πες πως είναι όνειρο
Πες πως είμαι όνειρο
Πες πως τα καταφέραμε

Ραντεβού στον πάτο