Ένα θέλω να ξέρεις.
Ξέρεις πώς είν' αυτό;
κοιτάζω το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου
στο παράθυρό μου,
αγγίζω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
κι όλα φέρνουν σε σενα,
λες κι ό,τι υπάρχει,
αρώματα, φως, μέταλλα
είναι μικρά πλεούμενα που ταξιδέυουν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν.
Ωστόσο,
αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ' αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ' αγαπώ λίγο λίγο.
Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις να με βρεις
θα σ' έχω λησμονήσει.
Από τη συλλογή "Ερωτικά Ποιήματα"
Δίγλωσση έκδοση, Απόδοση: Αγαθή Δημητρούκα
Εκδόσεις Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου