Η πρώτη και η τελευταία φορά | Μανώλης Τελώνης

Θυμάσαι την πρώτη φόρα που έκανες το οτιδήποτε;Αναρωτήθηκες ποτέ για την τελευταία σου;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που μέτρησες τα σκαλιά μέχρι τον όροφό σου;

Δε σου έλειψε να κάνεις φούσκες;

Πότε ήταν που γέλασες και το εννοούσες;

Θα ξαναγίνει άραγε;

Ποιο ήταν το πρώτο σου φιλί;

Άραγε το τελευταίο θα το δώσεις εσύ;

Πώς ήταν η πρώτη φορά που με είδες;

Την τελευταία δε χαμογελούσες.

Κι ενώ το πρώτο τσιγάρο ήταν ένα τσιγάρο που η καύτρα έσβησε πάνω σου, τώρα πια το κάθε τσιγάρο εξαφανίζεται αδιάφορα ανάμεσα στα δάχτυλα σου.

Η πρώτη γουλιά αλκοόλ έκαψε τα σώθηκα σου, η τελευταία θα είναι μια επιθυμία γιατί δεν κυνήγησες ποτέ σου τίποτα.

Και είναι άδικο να μη θυμάσαι ούτε το πρώτο, ούτε και το τελευταίο σου όνειρο, παρά μόνο όλους τους μέχρι σήμερα εφιάλτες.


Ξεκίνησες πρώτος, θα τελειώσεις τελευταίος.
Κάποιοι λένε ότι η πορεία είναι που μετράει.

Τότε γιατί στα λέω όλα αυτά; Καμία ουσία.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία που σε βάζω σε σκέψεις.
Οι παρθενικοί υμένες των εμπειριών σου σκληραίνουν με τον καιρό.
Η πρώτη φορά είναι ιδιαίτερη όταν είναι και η τελευταία.

Το «για μια φορά» έχει βαρύτητα που δεν αντιλαμβάνεσαι.
Γι’ αυτό για μια φορά, για πρώτη φορά, ευχήσου κάθε σου «ξανά» να έχει τη μαγεία μιας αρχής και την εκπνοή του τέλους.