Το σαλόνι των νεκρών | Άννα Λούζη

Δυο κουφάρια ανθρώπων κάθονται

στον καναπέ και βλέπουν τηλεόραση

Τα κανάλια αλλάζουν το ένα μετά το άλλο

αλλά αυτοί είναι δυο ξένοι μεταξύ τους

Άνθρωποι σκοτώνονται

Και αυτοί τρώνε ακατάπαυστα 

για να γεμίσουν τα τρύπια στομάχια τους

Ακούγονται τραγούδια 

Αλλά αυτοί ακούν μόνο τον ήχο 

από τα μαχαίρια τους

Τα ακονίζουν και ετοιμάζονται για την μάχη

Ποιος θα νικήσει σήμερα?

Σήμερα ο νικητής τα παίρνει όλα

Κάθε μέρα στήνουν τον ίδιο αγώνα

και αλληλομαχαιρώνονται

Το μόνο που τους νοιάζει η νίκη

Και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τα καταφέρουν

Ξετρυπώνουν την ανεπάρκεια του άλλου,

τις αδυναμίες, τα ευάλωτα σημεία του

και μετά τον χτυπάνε αλύπητα

δίχως έλεος…..

Τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα, η ηδονή,

το φαί και η τηλεόραση…

Δεν δίνουν τίποτα σε κανέναν 

και μονολογούν:

«Το φαί μου, τα λεφτά μου, η ηδονή μου,

οι ανάγκες μου, το πιάτο μου….»

Μεταξύ τους επικρατεί το ΤΙΠΟΤΑ

ένα τεράστιο κενό 

που το διακόπτει ο μεταξύ τους πόλεμος

Τρώνε ο ένας τον άλλον 

και μετά πέφτουν στον λήθαργο της τηλεόρασης…

Το νόημα τους είναι 

το ΤΙΠΟΤΑ

ένα ΤΙΠΟΤΑ που γεμίζει 

το σπίτι και τρυπάει το ταβάνι

ένα ΤΙΠΟΤΑ που τους πνίγει 

αλλά δεν έχουν να χάσουν τίποτα

Εδώ και καιρό είναι χαμένοι

Και δεν το έχουν καταλάβει

Νεκροί, ανήμποροι, άδειοι….