10 μουσικά album που θα ακούσουμε το φθινόπωρο του '17 (part 1) | Τάσος Ζαννής

Πάει, πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι, κι επιτέλους επέστρεψαν τα κρύα, η μυρωδιά της βροχής, τα φύλλα που πέφτουν απ’ τα δέντρα. Σκηνικά που αγαπώ, που πάντα αγαπούσα, από μικρό παιδί. Τι θα ήταν όλα αυτά όμως χωρίς το κατάλληλο σάουντρακ, χωρίς εκείνη τη μελωδία που σου ξυπνά αναγεννησιακά κι ασύγκριτα συναισθήματα, που σε γεμίζει με νοσταλγία, ταυτόχρονα γλυκιά και θλιβερή; Γιατί τι θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική; Ένα λάθος θα ήταν. Αυτό πίστευε ο Νίτσε. Γιατί ο Νίτσε ήξερε.

Άνοιξα τη λίστα (της καρδιάς) μου και βρήκα δέκα κυκλοφορίες του Φθινοπώρου που περιμένω πως και πως. Δεν έχουμε The Boy (κυκλοφόρησε αρχές Σεπτέμβρη) – κρίμα και θα θελα να γράψω δυο λογάκια – αλλά έχουμε εξίσου ωραία πραγματάκια. Και στο τέλος σε περιμένει ένα υπέροχο Greek entry. Να περνάτε καλά και να ακούτε όμορφες μουσικές. Και να ερωτεύεστε ρε.

1.       Angus & Julia Stone – Snow
(Κυκλοφορία: 15/9)

Οι Angus & Julia Stone, τα αγαπητά αδερφάκια απ’ την Αυστραλία, έχοντας στο DNA τους τη folk μουσική (μιας και οι γονείς τους υπήρξαν ντουέτο), επιστρέφουν δισκογραφικά στις 15 Σεπτεμβρίου, κυκλοφορώντας το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο Snow.

Το Snow έρχεται στη συμπλήρωση μιας δεκαετίας στην πορεία των Αυστραλών, οι οποίοι έχουν τρία άλμπουμ, τρία EPs και έξι live releases στη συλλογή τους, όπως επίσης ο καθένας έχει κι από δικά του σόλο άλμπουμ και συνεργασίες.

Αμφότεροι είχαν συμφωνήσει για την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου, αλλά αυτό τελικά πήρε παράταση καθώς ο Angus πέρασε το δεύτερο μισό του 2016 περιοδεύοντας με τους Dope Lemon, το νέο hippie folk-rock project του. Η αφορμή για νέο υλικό ήρθε όταν τα αδέρφια δέχτηκαν πρόσκληση να εμφανιστούν στο Zermatt Unplugged Festival τον Απρίλιο του 2016, στο όρος Matterhorn της Ελβετίας, όπου, όπως είχαν υποσχεθεί οι διοργανωτές, μετά την εμφάνισή τους, θα είχαν την ευκαιρία να κάνουν σκι. Η συναυλία τους πήγε περίφημα, όχι όμως και η εμπειρία τους στο σκι, καθώς ο Angus καταλήγει να τραυματίζεται και να πηγαίνει στο νοσοκομείο, εκεί όπου ξεκινάει να γράφει ξανά τραγούδια.

Η συνεργασία τους με τον κορυφαίο μουσικό παραγωγό Rick Rubin στο τρίτο (ομώνυμο) άλμπουμ τους, λειτούργησε ενωτικά, κι αυτό γιατί αμφότεροι έγραφαν σε ξεχωριστά μέρη. Ο Rick ουσιαστικά τους έδωσε ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουν και τους έπεισε να δοκιμάσουν να γράφουν από κοινού τραγούδια.

Το Snow ηχογραφήθηκε σ’ ένα cottage studio, ονόματι Belafonte, που έχει στην κατοχή του ο Angus και βρίσκεται στο Byron Bay της Νότιας Ουαλίας. Τα περισσότερα τραγούδια γεννήθηκαν μετά από το απογευματινό ραχάτι τους απολαμβάνοντας τοπικά προϊόντα και κρασί. Η συνεργασία τους στο νέο άλμπουμ είναι μαγική, καθώς η Julia δηλώνει ότι είναι η πρώτη φορά που εκείνη κι ο αδερφός της, περνούν μόνοι τόσο χρόνο μαζί, χωρίς την παρουσία παραγωγών και τουρ μάνατζερ. Ο ένας θαυμάζει και εμπνέει τον άλλον. Υπάρχει μια ιδιαίτερη κατανόηση μεταξύ τους, και κάπως έτσι τα τραγούδια αποκτούν μορφή και χρώμα.

Οι Angus & Julia Stone έχουν κυκλοφορήσει δύο τραγούδια: το Snow και το Chateau. Αμφότερα αποτελούν υπέροχες και ξεχωριστές μουσικές εμπειρίες, όπως προβλέπεται και το επερχόμενο άλμπουμ, όπως θαρρώ και όλη τους η δισκογραφία.

Το Chateau έχει late-night vibes μέσα του, είναι γκρούβι και μιλάει για την εμπειρία ενός ζευγαριού στο Chateau Marmont, ένα ξενοδοχείο στο Λος Άντζελες, όπου αφήνεται στις ορέξεις του Έρωτα και Μιας Άλλης Ζωής, εκείνης που πολλοί αναζητούν αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι όλα αυτά βρίσκονται στα μάτια της. Πάρ’ την και φύγετε. Γίνετε runaways (που λένε και οι Killers) για μια βραδιά. Ζήστε το στο έπακρο. ‘Looking at the stars, I have you to myself’.

2.       Godspeed You! Black Emperor – Luciferian Towers

(Κυκλοφορία: 22/9)

Οι Godspeed You! Black Emperor, η μπάντα, η μουσική κολεκτίβα από τον Καναδά, κυκλοφορούν στις 22 Σεπτεμβρίου το έκτο κατά σειρά άλμπουμ τους με τίτλο Luciferian Towers. Αποτελούν μεγαλείο στη σύγχρονη post-rock μουσική σκηνή, με ουκ ολίγα μνημειώδη αριστουργήματα (το East Hastings ας πούμε – ίσως το καλύτερό τους, σίγουρα το δικό μου αγαπημένο), με μια μουσική που πηγάζει από μέσα τους, και με ήχους απόκοσμους και ανατριχιαστικούς που βγαίνουν από τις κιθάρες και απλώνονται παντού, σκιάζοντας όλη την ατμόσφαιρα.

Έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο το 1997 με το εξαίσιο F♯ A♯ ∞ για να ακολουθήσουν άλλα δύο (Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven, Yanqui U.X.O.) μέχρι το 2002, όταν αποφάσισαν να κάνουν μια παύση για να επιστρέψουν ξανά το 2010 και να κυκλοφορήσουν δύο ακόμα άλμπουμ, το 2012 (Allelujah! Don't Bend! Ascend!) και 2015 (Asunder, Sweet and Other Distress).

Κάτι φαίνεται να διαφέρει σ’ αυτή την μπάντα. Δύσκολα βρίσκει κάποιος λόγια να περιγράψει το μουσικό της ύφος και να προχωρήσει σε περαιτέρω ανάλυση των τραγουδιών. Δύσκολα γενικά κάποιος να προσπαθήσει να ερμηνεύσει και να προσδώσει κάποιο συγκεκριμένο νόημα στη μουσική τους. Είναι σαν να έχουν φτιάξει έναν δικό τους μικρόκοσμο και να ζουν μόνοι τους εκεί μέσα.

Οι GY!BE απευθύνονται στην ψυχή του ανθρώπου, σε κάτι ανώτερο και βαθύτερο από αυτό που υπάρχει εκεί έξω. Και μπορεί να ακούγονται περίεργα όλα αυτά αλλά η δύναμη της μουσικής τους, είναι πραγματικά ασύλληπτη. Σε ταξιδεύει σε μέρη εξωτικά κι απονήρευτα. Σε χαλαρώνει, εισβάλει στην καρδιά σου και την κατακτά ολοκληρωτικά.

Το Luciferian Towers ηχογραφήθηκε προς τα τέλη του 2016 και αρχές του 2017 στα Hotel2Tango Studios στο Μόντρεαλ, θα αποτελείται από τέσσερα τραγούδια συνολικής διάρκειας 44:54 λεπτών, ενώ το άλμπουμ έχει επηρεαστεί έντονα από το μνημόσυνο στο οποίο παρευρέθησαν οι GY!BE για την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μάχη της Μεσσίν.

Το Undoing A Luciferian Towers είναι το opening track και πρώτο δείγμα του νέου άλμπουμ, έχει μέσα φλάουτο και σαξόφωνο, είναι σκοτεινό, αποκτά σταδιακά anthemικό χαρακτήρα, σε παρασύρει σε μια δυστοπική κόλαση και χάνεις απόλυτα την αίσθηση του χωροχρόνου.

3.       The Horrors – V

(Κυκλοφορία: 22/9)

Τα Αγγλάκια κυκλοφορούν στις 22 Σεπτεμβρίου το πέμπτο άλμπουμ τους με τίτλο, το οποίο θα είναι γεμάτο με dance, trance και ‘80s pop vibes. «Είναι ρίσκο», αναφέρει ο τραγουδιστής της μπάντας, Faris Badwan, σχετικά με τη νέα κατεύθυνσή τους, «αλλά χωρίς ρίσκο η ζωή δεν είναι και τόσο διασκεδαστική».

Με το πρώτο άλμπουμ τους (Strange House, 2007), ήθελαν να δημιουργήσουν ένα όσο το δυνατόν θορυβώδες και απροσδιόριστο σκηνικό, ενώ όσο περνούσε ο καιρός, και σίγουρα μετά και την κυκλοφορία της δεύτερης δουλειάς τους (Primary Colours, 2009), άρχισαν να εξερευνούν και να εξελίσσουν το μουσικό τους υπόβαθρο. Το Primary Colours ήταν υποψήφιο για Mercury Prize και έθεσε ένα νέο μονοπάτι για τους Horrors, στο οποίο περπάτησαν με περίσσια τόλμη, φέρνοντας στο προσκήνιο το τρίτο άλμπουμ τους (Skying, 2011) με ευφορικούς ήχους και στη συνέχεια το τέταρτο (Luminous, 2014), τίγκα στα punk-funk grooves και στην technicolor χορευτική ψυχεδέλεια.

Οι Horrors επιστρέφουν το 2017 με το V το οποίο ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο και στην παραγωγή είναι ο Paul Epworth (έχει αναλάβει το 21 και το 25 της Adele, καθώς έχει συνεργαστεί και με τη Lana Del Rey, τη Lorde, τους London Grammar, τους Bloc Party και άλλους) που τους βοήθησε να εξερευνήσουν έναν πιο progressive ήχο.

Πρώτο χρονικά κυκλοφόρησε το Machine, μετά το Something To Remember Me By και μετά το Weighed Down. Εμείς θα μείνουμε στο δεύτερο, το οποίο διακατέχεται από synth-pop, new wave και aesthetic vibes και ξυπνά νοσταλγίες από κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια στο μπαρ. I've gone too far this time but chances come and go. ‘You say that I believe my lies but now you'll never know, you know you won't’.

4.    The Killers – Wonderful Wonderful

(Κυκλοφορία: 22/9)

Οι πολυαγαπημένοι Killers, που τους απολαύσαμε και στο Ejekt Festival τον Ιούνιο, κυκλοφορούν στις 22 Σεπτεμβρίου το πέμπτο άλμπουμ τους με τίτλο Wonderful Wonderful. Wonderful εις διπλούν λοιπόν, και κάτι μου λέει ότι ο Brandon έχει κάνει (πάλι) το θαύμα του.

Ιδιαίτερη σύσταση για τους Killers δεν χρειάζεται, η αλήθεια είναι, αλλά ας δούμε περιληπτικά τι έχουν κάνει ως τώρα. Η μπάντα απ’ το Λας Βέγκας, έκανε την αρχή με το Hot Fuss το 2004, όπου κάπου εκεί μέσα υπάρχει και το κλασικό πλέον και ιδιαίτερα αγαπητό Mr. Brightside, το οποίο ακούγεται ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, με το ίδιο πάθος και την ίδια ένταση. Ακολουθεί το Sam’s Town (2006) που δεν δέχεται και τόσο θετικές κριτικές στην αρχή αλλά σε βάθος χρόνου, έλαβε την εκτίμηση που άξιζε, λαμβάνοντας θέση σε πολλές λίστες ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των ‘00s. Το τρίτο άλμπουμ, Day & Age, καταφτάνει το 2008, με το Human να σπέρνει πανικό, ενώ το 2012 έρχεται το τέταρτο άλμπουμ, Battle Born, το οποίο λαμβάνει μεν θετικές κριτικές από μεγάλη μερίδα των κριτικών, αλλά ο ίδιος ο Flowers έχει δηλώσει απογοητευμένος για το άλμπουμ, καθώς θεωρεί ότι η μπάντα δεν είχε κάποιο στόχο εκείνη την περίοδο κι ότι απλά ψαχνόταν.

Κοινώς, τέσσερα άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει, και τα τέσσερα άγγιξαν κατευθείαν την κορυφή στα charts.

Επηρεασμένοι από τα ‘80s και ‘90s (μεγάλη τους αγάπη οι Joy Division) και μπαίνοντας κι αυτοί με τη σειρά τους στο κίνημα της Post-Punk Revival στις αρχές των ‘00s, οι Killers έχτισαν τη φήμη τους και με το σπαθί τους κατάφεραν να θεωρούνται ως μία απ’ τις μεγαλύτερες ροκ μπάντες της εποχής μας, και σίγουρα μία απ’ τις πιο επιτυχημένες της Αμερικής, έχοντας πουλήσει περί τα 22 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Και στις λάιβ εμφανίσεις πάντως δεν πάνε πίσω, καθώς έχουν παίξει σε πάνω από 50 χώρες σε διάφορα φεστιβάλ και συναυλίες.

Τον Μάιο του 2015, ο Brandon κι ο κιθαρίστας της μπάντας, Dave, άρχισαν να ρίχνουν ιδέες στο τραπέζι για ένα νέο άλμπουμ των Killers. Δουλεύοντας στα Battle Born Studios και νοικιάζοντας και δωμάτια στο Εθνικό Πάρκο Joshua Tree στην Καλιφόρνια, το παρεάκι έσμιξε ξανά, και με διάφορους παραγωγούς, μεταξύ των οποίων είναι και ο Jacknife Lee (γνωστός από τις δουλειές του με τους REM και U2), ξεκίνησαν την υλοποίηση του πέμπτου δίσκου τους.

Ένας δίσκος που υπόσχεται, σύμφωνα με μέλη της μπάντας, διαρκή εξάσκηση με τον πειραματισμό, άλλες πιο heavy μελωδίες κι άλλες πιο όμορφες στιχουργικά. Ο Brandon έχει δηλώσει ότι ο David Bowie αποτέλεσε σημαντική επιρροή κατά τη διάρκεια των τραγουδιών του άλμπουμ. Το The Man, κυκλοφόρησε ως το πρώτο single του Wonderful Wonderful, είναι χιτάκι, θυμίζει αρκετά το ύφος και την περίοδο του Day & Age, και είναι λες κι έρχεται κατευθείαν από τα ‘80s, ως ένα άκρως disco anthem. ‘When it comes to Friday, I always earn. Don't try to teach me, I got nothing to learn’.

5.       Keep Shelly In Athens – Philokalia

(Κυκλοφορία: 29/9)

Το πρώτο μέρος του αφιερώματος κλείνει με προσωπική επιλογή, επιλογή αγαπημένη και λατρεμένη εδώ και χρόνια (αρχές Λυκείου, αν θυμάμαι). Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για ντόπιο προϊόν μιας και οι Keep Shelly In Athens, είναι ένα dreampop/chillwave ντουέτο των RΠЯ (ναι, έτσι γράφεται) και της Jessica Bell (αρχικά με την Sarah P. και αργότερα με την Myrtha), κατάγονται από την Κυψέλη της Αθήνας, από όπου ακριβώς προήλθε και το όνομα – από το λογοπαίγνιο Κυψέλη/Keep Shelly. Ωραία πράματα από ωραίους ανθρώπους!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή γιατί η χώρα μας έχει λόγο στην dreampop σκηνή κι αξίζει να τον ακούσουμε. Όλα ξεκίνησαν κάπου το 2010, όταν ο RΠЯ έψαχνε κάποιον με τον οποίο να γράψει νέα μουσική. Μέσω κοινών φίλων, στο διάβα του βρέθηκε η Sarah P., μια κοπέλα 20 χρονών που είχε μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή. Μαζί έφτιαξαν αυτό το σχήμα, έκαναν εμφανίσεις σε γνωστά μουσικά φεστιβάλ παγκοσμίως, και κυκλοφόρησαν διάφορα EPs κι ένα άλμπουμ (At Home, 2013).

Ωστόσο, το μέγεθος της επιτυχίας, έκανε την Sarah να βουτήξει απότομα στα βαθιά, δίνοντας συνεντεύξεις σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά μέσα και κανονίζοντας εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ στην Ευρώπη και την Αμερική. Ξαφνικά μια 20χρονη βρέθηκε σ’ έναν κόσμο που ήταν δύσκολο να διαχειριστεί, καθώς όλη η δημοσιότητα έπεφτε πάνω της. Έτσι, αποφάσισε να αποχωρήσει από την μπάντα, πήγε μόνιμα στο Βερολίνο, αναζητώντας το κάτι διαφορετικό στη ζωή της.

Η μπάντα όμως (ο RΠЯ δηλαδή) δεν την άφησε έτσι. Κυκλοφόρησε το Old Time Glory ως το «ευχαριστώ» και το «αντίο» στη Sarah, σε μια γλυκιά κι όμορφη κίνηση. Οι KSiA συνεχίζουν να υπάρχουν με νέα τραγουδίστρια, την Myrtha, με την οποία κυκλοφορούν το Now I’m Ready το 2015.

Φτάνοντας στο σήμερα, στις 29 Σεπτέμβρη, οι Keep Shelly In Athens, κυκλοφορούν το νέο άλμπουμ τους με τίτλο Philokalia, πάλι με διαφορετική τραγουδίστρια – αυτή τη φορά στα φωνητικά είναι η Jessica Bell. Το Leave In Silence αποτελεί το πρώτο single που κυκλοφόρησε απ’ το επερχόμενο άλμπουμ, είναι χαλαρωτικό, είναι σαν μια σπινθηροβόλα λάμψη να αιχμαλωτίζει την παροδικότητα των συναισθημάτων, είναι εκείνο το τραγούδι που σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος.

Γενικά η μουσική των KSiA χαρακτηρίζεται από ιδιόμορφους ήχους, αιθέρια φωνητικά και μελωδικά beats που θα σε κάνουν να γνωρίσεις και να ερωτευτείς τον ανάλαφρο κόσμο της electronica. Παρά τις τόσες αλλαγές στα μέλη και στις δισκογραφικές εδώ και χρόνια, η ατμοσφαιρική dreampop παραμένει ζωντανή στην Κυψέλη. Forget me now, don’t even be sorry. It’s meant to be this way so we stop burning.