Μονόπλανο | Σίλια Κατραλή Μινωτάκη

Η ζωή είναι ένα κινηματογραφικό μονοπλάνο. Εσύ πρέπει να τρέξεις. Η κάμερα πρέπει να σε πιάσει. Ύστερα εσύ  κυνηγάς την κάμερα και πρέπει να φανεί σαν ατύχημα. Και για όλα αυτά έχεις μονάχα μία συνεχόμενη λήψη.

Μάθε να ξεκινάς απ΄ την αρχή. Δική σου ευθύνη είναι να διαλέξεις το ταξίδι. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να αλλάξεις και άλλα που δεν μπορείς. Όσο περισσότερο ασχολείσαι με αυτά που δεν μπορείς τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να χάσεις την κάμερα κι έτσι να πρέπει να ξεκινήσεις πάλι απ΄την αρχή. Δική σου ευθύνη είναι να οργανώσεις το ταξίδι. Να κλείσεις τα εισητήρια, να φτιάξεις τη βαλίτσα σου, να επιλέξεις το σημείο στο χάρτη, να βάλεις το κινητό σου σε λειτουργία πτήσης, να χαμογελάσεις στο διπλανό σου, να βγάλεις φωτογραφία το τζάμι δίπλα στο κάθισμά σου, να χαμογελάσεις σε σένα. Να χαμογελάς συχνά.

Χωρίς λόγο. Υπάρχει λόγος. Μπορείς και μιλάς και ακούς και βλέπεις, μπορείς και μυρίζεις και ακουμπάς και σ΄ακουμπάνε. Μπορείς και νοιώθεις και αγαπάς και αισθάνεσαι και υποφέρεις και ξανα αγαπάς και πάλι απ΄την αρχή. Μπορείς και τρέχεις και αναπνέεις και διαβάζεις. Ακούς μουσική. Πώς θα ήταν ένας κόσμος χωρίς μουσική; Μπορείς να περπατήσεις. Μάθε να περπατάς πολύ. Να γνωρίζεις νέους τόπους. Να βρίσκεις χρόνο για να φεύγεις και αιτίες για να γυρνάς. Να κάνεις νέους φίλους.

Να τους προσέχεις και να τους αγαπάς.Να τους συγχωρείς και να τους δέχεσαι. Να τους αξίζεις και να σου αξίζουν. Να μοιράζεσαι και να γελάς ασταμάτητα. Να βγάζετε δική σας γλώσσα ή πραγματικότητα. Να ταυτίζεστε με τα αγαπημένα σας είδωλα, να παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια, να συζητάτε για αυτά που θα σας πάνε παραπέρα. Η φιλία είναι είναι ένα μαγικό βιβλίο που σε συντροφεύει στα ταξίδια σου, είναι ένα πολύτιμο δώρο για όποιον ξέρει να διαβάζει.


Να ονειρεύεσαι. Χωρίς σημεία στήξης. Δε κοιμάσαι που δε κοιμάσαι. Τόλμησέ το. Να στηρίζεις τα όνειρα σου σε βάσιμες φιλοδοξίες. Να ξέρεις πως μία μέρα θα το πετύχεις. Γιατί μπορείς να το πετύχεις. Γιατί πάντα μπορούσες. Γιατι γεννήθηκες για να το πετύχεις.

Να μάθεις να ακούς και να μαθαίνεις. Να απογεύγεις τον θυμό, τη κακία, τον πανικό και την εκδίκηση. Να μάθεις να αφήνεσαι. Στον αέρα, στη ξηρά, στους άλλους. Όταν χαμογελάς χωρίς λόγο. Ο λόγος ξαφνικά έρχεται και σε βρίσκει, λένε. Να χαμογελάς και να αφήνεσαι.

Να μαθαίνεις απ΄ τους άλλους και από σένα. Να εξελίσεσαι μέχρι το τέλος σου. Να μην αφήνεις τις μέρες να περνάνε χωρίς να εξελίσεσαι.

Να συγκεντρώνεσαι. Να μάθεις να δίνεις όλη σου την ενέργεια σε αυτό που αγαπάς. Η δύναμη της συγκέντρωσης είναι αυτή που μας κρατάει δημιουργούς. Μην αποσπάσαι. Μη σκορπιέσαι. Να δίνεις όλη σου την προσοχή στη λεπτομέρια.

Να νοιάζεσαι για τη γνώμη σου.Να βάζεις όρια εκεί που χρειάζεται. Δεν είναι αγένεια. Είναι αυτοπροστασία. Να μην λυπάσαι παραπάνω από αυτό που μπορείς, γιατί σύντομα μπορεί να έρθει καποιός πραγματικά σημαντικός λόγος για να λυπηθείς.

Να μην φλυαρείς. Μην λες τα ίδια και τα ίδια περιμένοντας να σε προσέχουν. Μάθε να ακούς και να ακούγεσαι. Να επιπλέεις πάνω από καλές ή κακές κριτικές, απ΄τα σχόλια του κόσμου, απ΄το θυμό και την αρνητικότητα. Δεν ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να αρέσουμε σε όλους. Είσαι ένα δελφίνι ανάμεσα σε άλλα δελφίνια που το κύμα σας έβγαλε στην ίδια πορεία. Να νοιάζεσαι γι αυτούς που επιλέγεις. Να ακούς τη γνώμη τους και την διαφωνία τους. Αυτούς να τους προσέχεις. Να τους φροντίζεις και να τους μεγαλώνεις. Είναι πολύ μεγάλο επίτευγμα να αποκτά αξία για κάποιον η κριτική σου.

Να είσαι ευγενικός. Να βοηθάς κάποιον άγνωστο να περάσει το δρόμο. Δεν γεννηθήκαμε όλοι με δύο μάτια. Κι έτσι είσαι υπεύθυνος εσύ παραπάνω από κάποιους. Και τυχερότερος. Μπορείς όμως να βοηθάς. Χωρίς ανταλλάγματα. Χωρίς να το διατυμπανίζεις, χωρίς να το πολυχρησιμοποιείς και να το κουράζεις. Μην φλυαρείς. Μην κουράζεις τους γύρω σου. Να μιλάς όμως για τον εαυτό σου. Να ανοίγεσαι.

Είναι πάντοτε πολύ ενδιαφέρον θεμα η γνωριμία.
Να κρατιέσαι. Απ΄ότι μπορείς. Να μην λες πράγματα που αύριο θα τα μετανοιώσεις.
Να ξυπνάς νωρίς, η μέρα ξεκινάει από το προηγούμενο βράδυ. Να γράφεις τους στόχους σου. Να περιποιήσε τον εαυτό σου. Να χαμογελάς. Να βάζεις άρωμα. Να βρίσκεις χρόνο για σένα. Είναι πολύτιμο διαμάντι ο χρόνος. Να τρως πρωινό. Να είσαι ανταγωνιστικός άλλα ως εκεί που πρέπει. Να κάνεις παρέα με αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα. Με αυτούς που θαυμάζεις. Να μην τους ζηλεύεις να τους συμβουλεύεσαι.

Να αγαπάς τον εαυτό σου και να τον προσέχεις. Και όταν βρεις κάποιον άλλον που θα αξίζει να αγαπήσεις να τον αγαπήσεις σαν τον εαυτό σου. Να δίνεις και να πάιρνεις αγάπη.

Το πιο όμορφο πλάνο στο κόσμο είναι η αγκαλιά. Να δίνεις αγκαλιές και να τρυπώνεις μέσα σε αυτές. Κλείσε το θόρυβο του κόσμου για ότι δε χρειάζεσαι. Να προσέχεις και να σε προσέχουν. Να παλεύεις για ότι μπορείς και έχεις δίπλα σου μέχρι την τελευταία στιγμή σου.

Να έχεις ευγνωμοσύνη για ό,τι θεωρείς δεδομένο. Η ζωή δεν έχει δεύτερη λήψη. Οι ευκαιρίες είναι σαν τα δευτερόλεπτα, οι εικόνες κινούνται γρήγορα. Κι εσύ μπορείς και τις αισθάνεσαι. Κι αυτό είναι ευτυχία.

Την ελπίδα να την κρατάς μέσα σου. Την ρουτίνα να μην τη φοβάσαι.
Όσο ανήσυχα κι αν είναι εκεί που βρίσκεσαι να βρίσκεις το νόημα. Μην χάνεις το νόημα.
Το νόημα βρίσκεται σ΄ένα παλιό παραμύθι που διάβαζες μικρός, βρίσκεται στους δρόμους που περπάτησες και στα παγκάκια που κάθισες, που έκλαψες, που φιλήθηκες, που ονειρεύτηκες. Το νόημα βρίσκεται σε όσα έγραψες. Σε όσα έκανες για σένα αλλά και για τους άλλους. Σε όσα πρόκειται να κάνεις και να δείς από δω και πέρα. Το νόημα βρίσκεται στη στιγμή, στα κλάσματα του δευτερολέπτου, στην αναπόληση, στη νοσταλγία, στη προσπάθεια, στην αποτυχία και την αλλαγή, στην επιτυχία και στην παρόρμηση.Το νόημα βρίσκεται στα νησιά που πήγες κι αυτά που δεν έχεις επισκεφτεί ακόμα. Στους στόχους που διαγράφεις έναν έναν απ΄το τετράδιο. Στους ήχους και στη παρατηρητικότητά σου. Βρίσκεται σ΄ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που έχουν ακόμα κουράγιο για καβγάδες, στις  συναυλίες, στις συζητήσεις για τα αγαπημένα σου γλυκά, στα βιβλία που διάβασες, στο άθροισμα των στιγμών που δεν χρειάστηκε να τις φωτογραφήσεις γιατί θα μείνουν χαραγμένες στο σώμα σου, στα ''μπορούμε''.