Προσδοκίες | Χριστόφορος Τριάντης

Η θλίψη νοθεύτηκε με δικαιολογίες

περί ευτυχίας.

Εύκολα υποδύθηκε  τον ρόλο : δάκρυα εν υπνώσει,

λόγω έρωτα.

Αλλά καθώς η ωριμότητα καθορίζει

την αξία των γεγονότων,

γεμίζοντας τον χρόνο

με επαναλήψεις,

στους εξώστες του μοιραίου 

επικάθονται οι προσδοκίες

που εκτελούν (επαναληπτικά)

τους κανόνες του κύκλου,

αφήνοντας αχάρακτη την ύπαρξη

( η δυσκολία είναι ανυπέρβλητη ).

Μια και η επιστροφή στην αφετηρία

του πολλαπλασιασμού

αφορά τους πάντες,

εκτός από  τους εχθρούς της ακινησίας.