Εραστές των ονείρων | Πράξια Αρέστη

Τη νύχτα ζει ο έρωτας.

Στα σκοτεινά δωμάτια των μοναχικών εραστών που μυρίζουν καπνό και αλκοόλ.

Παράθυρα και φώτα κλειστά, καρδιές αναμμένες, μάτια βουρκωμένα. Και λίγο ψέμα για να ζουν.

Μέσα στα όνειρα ζουν οι εραστές. Στα όνειρα τυλίγονται οι ψυχές τους και νιώθουν.

Αισθάνονται αυτά που οι θνητοί δεν μπορούν. Γιατί γίνονται μικροί θεοί και μπαίνουν ο ένας στο μυαλό του άλλου για να συναντηθούν κάπου στη μέση. Μέσα στο όνειρο.

Δυο ψυχές χαμένες στο όνειρο. Χαμένες αλλά μαζί. Γιατί τη μέρα δε ζουν. Κλαίνε και περιμένουν τον επόμενο ύπνο.

Το σώμα ιδρώνει, τα χείλη στάζουν αλμύρα και τα μάτια δακρύζουν.

Φαντάσματα που δραπετεύουν το βράδυ. Γίνονται ένα και σβήνουν μόλις το όνειρο χαθεί.

Μην κλαις. Σε μια άλλη ζωή θα 'μαστε για πάντα μαζί.

Πάρε βαθιές ανάσες. Τώρα κάνει κρύο μα στον παράδεισο θα είναι ζεστά.

Ξύπνα. Μη φοβάσαι. Οι εραστές των ονείρων δεν πεθαίνουν ποτέ.