Λησμόνησα του πόνου τις βραγιές
να περισώσω
και κάηκαν τα φυλλώματα που 'χα για συντροφιά.
Νύχτες και νύχτες
τους χάρισα τη δρόσο
τους χάρισα τη δρόσο
και άλλες τόσες νύχτες - ή μέρες;- τις κράτησα αγκαλιά.
Μα «σ' αγαπώ» δεν είπα.
Αποκαρτέρεσα μετά από τέτοιο άχθος
- τέτοια τραγωδία!-
να ασπρίσω το περβάζι της ψυχής.
Μόλο που μόλις άσπρισα της καρδιάς το βάθος
- έκανα συμφωνία-
- έκανα συμφωνία-
μ' εκείνο που είχα μέσα μου· να είμαι ειλικρινής.
Μα «σ' αγαπώ» δεν είπα.
Τώρα που έφυγα, τις νύχτες δε σιωπώ
και τριγυρίζω
σε όλα όλα εκείνα που δεν είπα «σ' αγαπώ».
Μα να τ' αγγίξω δεν μπορώ
- πια δε σ' αγγίζω-
ούτε τα χείλη μου θα πουν' όσα ήταν να πω.
«Σ' αγαπώ» δεν είπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου