Ένα σούρουπο που σε σκέφτομαι | Σοφία Ιττέ

Σούρουπο… Παραλία Θεσσαλονίκης… Κόσμος πολύς, πάει και έρχεται. Και εγώ κάπου ανάμεσα τους, τους παρατηρώ… Άλλοι γελάνε ή μιλάνε δυνατά… Άλλοι περπατούν σιωπηλοί, χαμένοι στην μελωδία της μουσικής που ακούνε… Κάποιοι απλά υπάρχουν και κάποιοι ζουν… Ο καθένας μια ιστορία, ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων!

Παγώνω το χρόνο και τους αφήνω απλά να περνούν από δίπλα μου… Χάνομαι μέσα στις σκιές τους και καταλαβαίνω ότι ήρθε η σειρά μου να παρασυρθώ από τα χρώματα του σούρουπου και το τραγούδι της θάλασσας… Αφήνω τον εαυτό μου να χορέψει ακίνητος με όλους τους ήχους και κλείνοντας τα μάτια μου… Εσύ! Με κοιτάς με ένα διακριτικό χαμόγελο που σχηματίζεται προσεκτικά από το μικρό σπάσιμο στα χείλη σου, μιας που πιστεύεις ότι το έντονο χαμόγελο δε σου πηγαίνει. Πόσο λάθος κάνεις! Κάθε σου χαμόγελο, είναι ένα ακόμα αστέρι στον ουρανό που έχει αρχίσει να σχηματίζεται για εμάς! Πάλι τα κατάφερες! Έκανες το πρόσωπο μου να λάμπει! Φαντάσου να ήσουν και δίπλα μου…

Σκέψεις γεμάτες από εσένα κατακλύζουν το μυαλό μου… Όλα τα πως και τα γιατί μας. Κάποια έχουν απάντηση… Κάποια την αναμένουν…. Κατά ένα περίεργο τρόπο, όμως, δε φοβάμαι… Έχεις φέρει νηνεμία στην μπουρινιασμένη μου ψυχή και νιώθω ότι ζω! Όλα τελικά για να επαναπροσδιοριστούν θέλουν εκείνον τον άνθρωπο που θα διαφέρει από τους άλλους. Αυτόν τον ένα και μοναδικό! Αυτόν που θα ακούσει, θα καταλάβει χωρίς να κρίνει. Αυτόν που θα πάρει απαλά στα χέρια του τη ψυχούλα σου, θα την κλείσει τρυφερά στην αγκαλιά του και δε θα ΄΄παίξει΄΄ ανελέητα μαζί της. Και για εμένα, είσαι εσύ!

΄΄Μεγάλα λόγια…΄΄, ίσως μου πεις.

΄΄Η αλήθεια μου!΄΄, όμως θα σου απαντήσω.

Εικόνες σου, εικόνες μας έρχονται μπροστά στα μάτια μου και νιώθω μια τρυφερότητα, σα να μ’αγγίζεις… Από την πρώτη στιγμή το άγγιγμα σου μου ήταν τόσο οικείο, λες και κάπου, κάπως, κάποτε είχαμε ξανασυναντηθεί εμείς οι δύο. Νιώθω το άγγιγμα σου σα συνέχεια του κορμιού μου, σα να είναι κομμάτι μου… Έχεις κουμπώσει επάνω μου, έχοντας καλύψει τα κενά μου… Νομίζοντας ότι είσαι δίπλα μου, ανοίγω τα μάτια μου!

Κοιτάζω τα χρώματα του ουρανού και σε ακούω να μου μιλάς. Η φωνή σου ένας οδηγός της ψυχής μου! Η πυξίδα που έψαχνα να βρω, καθώς ανάλωνα τον εαυτό μου σε δανεικές αγκαλιές… Κάθε σου λέξη, όσο γλυκεία ή όσο αυστηρή και αν είναι, ένας ήχος αγάπης για εμένα!

Κατακλύζομαι από εσένα και ξαναγεννιέμαι!

Το πιο φωτεινό, το πιο χρωματιστό σημείο του καμβά της ζωής μου! Εσύ!