-Έξω βράζει ο τόπος
Είπες.
Σε κοίταξα μ’ εκείνο το βλέμμα
Που πάντα χαρακτήριζες
«απροσδιόριστο»
-Μέσα είναι χειρότερα
Απάντησα.
Μην έχοντας αποφασίσει
Αν θέλω ή όχι να καταλάβεις
Τι εννοώ
Είναι στιγμές
Που οι σιωπές μου γίνονται άγριες
Όχι, δε φωνάζουν
Όπως είθισται να λένε
Τα διάφορα -κλισέ πια-
Αποφθέγματα
Γίνονται επικίνδυνες
Πολύ πιο επικίνδυνες από ουρλιαχτά
Πολύ πιο καταστροφικές από κραυγές άναρθρες
Μέσα μου βράζει ο τόπος
Και τελικά εύχομαι
Ειδικά εσύ ποτέ να μη χρειαστεί
Να καταλάβεις τι εννοώ.
Είπες.
Σε κοίταξα μ’ εκείνο το βλέμμα
Που πάντα χαρακτήριζες
«απροσδιόριστο»
-Μέσα είναι χειρότερα
Απάντησα.
Μην έχοντας αποφασίσει
Αν θέλω ή όχι να καταλάβεις
Τι εννοώ
Είναι στιγμές
Που οι σιωπές μου γίνονται άγριες
Όχι, δε φωνάζουν
Όπως είθισται να λένε
Τα διάφορα -κλισέ πια-
Αποφθέγματα
Γίνονται επικίνδυνες
Πολύ πιο επικίνδυνες από ουρλιαχτά
Πολύ πιο καταστροφικές από κραυγές άναρθρες
Μέσα μου βράζει ο τόπος
Και τελικά εύχομαι
Ειδικά εσύ ποτέ να μη χρειαστεί
Να καταλάβεις τι εννοώ.
Φωτογραφία: Ευτυχία Πασχαλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου