Κωνσταντίνος Πετρόπουλος: Ελπίζω να μη γερνάνε και τα τραγούδια που γράφω, όσο μεγαλώνω κι εγώ .

     Kαλησπέρα Κωνσταντίνε , θα ήθελες να μας μιλήσεις με δύο λόγια για εσένα; Να συστηθείς στο κοινό του Pause για όσους δεν σε γνωρίζουν;

Παρότι είναι λίγοι αυτοί που δεν με γνωρίζουν (γέλια), θα σου κάνω τη χάρη και θα πω πως είμαι ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος, δηλώνω τραγουδοποιός (κατά το γνωστό «στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι) αν και τελευταία ξαναδιάβασα την έννοια του «Τροβαδούρου», την οποία είχα παρεξηγήσει, και κάπως μ’ άρεσε!
Είμαι 27 χρονών και πρέπει μέχρι τα 30 να έχω κάνει καριέρα.. είναι deadline.

   Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική; Υπήρχε η τριβή  με την τέχνη ήδη από τα παιδικά σου χρόνια;

Από μικρός τραγουδούσα και έσπαγα τα νεύρα της μάνας μου γιατί όλο κάτι σφύριζα ή μουρμούριζα. Θυμάμαι ότι ανέβαινα στα σκαλοπάτια της αυλής, από κάτω γονείς και θείοι και τραγουδούσα το «Τανγκό της Νεφέλης» χιτ τότε.
‘’Υάκινθοι και κρίνα της κλέψαν τ’ άρωμα και το φοράνε’’ και τα σχετικά…
Μετά έκανα λίγο πιάνο το οποίο παράτησα (το έχω μετανιώσει πικρά) γιατί ο δάσκαλος ήταν αρκετά βαρετός και τελικά έμαθα κιθάρα μόνος μου, σχετικά μεγάλος.

     Γράφεις τους στίχους μόνος σου. Από πού αντλείς  την έμπνευσή σου;

Τα πάντα είναι πηγή έμπνευσης. Εξαρτάται πως θα το δει κανείς.
Ιδέα για τραγούδι μπορεί να σου έρθει από κάτι που θα δεις ή θα ακούσεις στο δρόμο, από μια φράση φίλου σου ή ένα μήνυμα, κάποιο γεγονός της επικαιρότητας ή ακόμα κι από άλλα τραγούδια, ταινίες κι οποιαδήποτε άλλη τέχνη!
Οτιδήποτε τέτοιο πέφτει στην αντίληψη μου το σημειώνω επί τόπου ή ηχογραφώ κάτι πρόχειρα ώστε να το επεξεργαστώ κάποια στιγμή. Και τώρα που το σκέφτηκα έχω πολλά τέτοια, εν δυνάμει, τραγούδια που πρέπει να βάλω σε μια τάξη.

     Σε κατηγοριοποιείς στους έντεχνους ή στους ροκάδες; Ή κάτι ενδιάμεσο;

Είμαι αρκετά ροκ για έντεχνος και αρκετά φλώρος για ροκ! Δεν σκέφτομαι ότι ανήκω σε κάποια κατηγορία, γράφω απλά τη μουσική που μ’ αρέσει να ακούω. Μέχρι πρόσφατα με ρωτούσαν τι μουσική παίζω και δεν ήξερα να απαντήσω. Έλεγα «είναι και λίγο έτσι, έχει λίγο απ’ αυτό, λίγο από το άλλο». Οπότε σε μια παρέα, μου έκανα πάλι την ίδια ερώτηση και βαριόμουν να εξηγώ και λέω στον φίλο μου «Πες ρε, τι μουσική παίζω;» κι αυτός αβίαστα και χωρίς καν να σκεφτεί λέει «Ποπ/Ροκ»!
Μ’ άρεσε και το υιοθέτησα γιατί ούτε έντεχνος, ούτε ροκ είμαι. Κι όταν λέω Pop, εγώ έχω στο μυαλό μου το BritPop και τους Oasis που γουστάρω, όχι το pop όπως το σκεφτόμαστε συνήθως.

      Στο νέο σου δίσκο συνεργάστηκες με τους Χατζηφραγκέτα και με τον George Gaudy. Πως ήταν αυτές οι συνεργασίες σαν εμπειρία;

Γενικά η ηχογράφηση ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα και σίγουρα άξιζε γιατί θα έχω να θυμάμαι πολλά από τις ώρες που περάσαμε στο στούντιο. Τους ΧατζηΦραγκέτα, τους ανακάλυψα στο Youtube το 2008, από όταν πρωτοάρχισαν να ανεβάζουν κομμάτια και ξεκίνησα να ακούω φανατικά και να πηγαίνω σε λάιβ τους! Είναι πολύ τιμητικό, κάποιος που εκτιμάς σαν άνθρωπο και σαν μουσικό, να σου λέει ότι του αρέσουν τα τραγούδια σου... σου δίνει χαρά και ώθηση για τη συνέχεια, πόσο μάλλον όταν σε εμπιστεύονται και συμμετέχουν στα κομμάτια σου!
Ευχαριστώ τους ΧατζηΦραγκέτα γιατί με έχουν στηρίξει και με έχουν βοηθήσει από το ξεκίνημα..
Τον Gaudy τον ήξερα σαν τραγουδοποιό αλλά δεν είχε τύχει να γνωριστούμε.

Ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος μαζί με τον George Gaudy

Τον γνώρισα πέρσυ μέσω του Μουζουράκη και του Γραμμένου, όταν εγώ έψαχνα στούντιο για να ηχογραφήσω. Ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται κάθε τραγούδι για να ακούγεται καλό και με βοήθησε τόσο ηχοληπτικά, όσο και ενορχηστρωτικά ενώ παίζει και διάφορα όργανα σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Με βοήθησε πάρα πολύ, περάσαμε ώρες στο στούντιο και πλέον κάνουμε καλή παρέα.

    Σε κάποια κομμάτια συνεργάζεσαι και με την αδερφή σου, την Βάσω Πετροπούλου. Πόσο εύκολη είναι η καλλιτεχνική συνύπαρξη μαζί της;

Με την αδερφή μου κάνουμε από παλιά βιντεάκια με διασκευές και όλοι μας έλεγαν πως οι φωνές μας ταιριάζουν και ότι πρέπει να την βάλω στα τραγούδια μου. Τραγουδάει σε ένα από αυτά, στο «Σκύλος αδέσποτος» , ίσως έπρεπε να τραγουδήσει κι αλλού αλλά ενώ έχει ωραία φωνή, προτιμάει να τραγουδάμε μόνο στο σπίτι.
Η συνύπαρξη δεν ήταν δύσκολη. Όπως τραγουδάμε όλη μέρα στο σπίτι, έτσι τραγουδήσαμε και στο στούντιο. Απλά αν δεν πάει καλά το συγκεκριμένο κομμάτι δεν θα πάρει τα ποσοστά που είχαμε συμφωνήσει..

      Θα μας πεις την θρυλική ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι «για τη Δώρα» ;

Μ’ άρεσε το ‘’θρυλική ιστορία’’ (γέλια). Μακάρι να γίνει το κομμάτι θρυλικό ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί κι η ιστορία έτσι.
Οι ιστορίες πίσω απ’τα τραγούδια μου αρέσουν και πεθαίνω στα λάιβ όταν ένας καλλιτέχνης λέει κάποια τέτοια ιστορία.
Όπως λέω κι εγώ στα δικά μου λάιβ λοιπόν… «’’Για την Δώρα’’… ένα τυχαίο όνομα! Δεν ισχύει τίποτα, το έγραψα μόνο για να πουλήσω!»

     Τα τραγούδια σου έχουν τρομερή ενέργεια και νεανικότητα. Πως τα καταφέρνεις;

Με τιμάει αυτό που λες! Ελπίζω να μη γερνάνε και τα τραγούδια που γράφω, όσο μεγαλώνω κι εγώ αλλά η νεανικότητα στα τωρινά μάλλον οφείλεται στο ότι τα έγραψα νέος κι ίσως με λιγότερα άγχη. Η ενέργεια έχει να κάνει και με τη νεανικότητα αλλά και με το ότι τα γράφω με βάση προσωπικές μου, καθημερινές εμπειρίες.

 Έχεις κάποια φιλοσοφία ζωής; Κάποιο μόττο;

Λες και το ήξερες… Πρόσφατα μιλούσα με έναν φίλο μου και του λέω «Το μόττο μου είναι… λιγότερη δουλειά, περισσότερη ζωή!». (Γέλια).
Να βρίσκετε περισσότερο χρόνο, παιδιά, να περνάνε με φίλους, να βγαίνετε βόλτες, να πηγαίνετε σε συναυλίες. Γενικά να κάνετε ότι σας ευχαριστεί. Να βρίσκετε χρόνο.


Aυτή την περίοδο σε τι καλλιτεχνική φάση σε πετυχαίνουμε; Ετοιμάζεις κάτι καινούριο;

Αυτή την Τετάρτη (19/7) θα παίξω στο My Friend’s Cocktail Bar στα πάτρια εδάφη (Γαστούνη Ηλείας) κι έχω και δύο φεστιβάλ για τα οποία ανυπομονώ γιατί θα παίξω με δύο αγαπημένους μου καλλιτέχνες. 22/7 στο Φεστιβάλ ‘’Τα κρίνα της Θάλασσας’’ στα Ψακούδια Χαλκιδικής με τη Ματούλα Ζαμάνη και 9/8 στο Railway Festival με τον Παύλο Παυλίδη, πάλι στην Ηλεία, στο Βαρθολομιό.


Σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Στα σχέδια μου είναι να φτιάξω μια μπάντα και να αρχίσω να παίζω πιο συχνά σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας, αλλά και εκτός, ώστε να ακούσει τα τραγούδια μου όσο γίνεται περισσότερος κόσμος. Μέχρι τώρα έπαιζα, αλλά κυρίως ακουστικά και χωρίς δικό μου υλικό, οπότε δεν είχε νόημα.

Ολοκληρώνοντας,ένα μήνυμα που θα ήθελες να αφήσεις στο κοινό και τους αναγνώστες του Pause .

Να διαβάζετε Pause και να μην το πατάτε στα τραγούδια μου!