Το δωμάτιο με τα ρολόγια | Γιώργος Ασκαλίδης

Λίγα χιλιόμετρα παραέξω της πραγματικότητας, 
Σε κλίσεις παιδικές σαν παραμύθια, 
Σε δωμάτια με ρολόγια, 
Με πιάνω να αναπλάθω ώρες. 
Δεν θα σε διέκοπτα ποτέ ξανά, 
Στη θέση της παγκόσμιας λύτρωσης, 
Παρότι δεν πρέπει, 
αυτό που θα προτιμούσα να κάνω, 
είναι να σπάσω ποτήρια, σάμπως και μείνεις λίγο περισσότερο, 
και δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει κανείς. 
Θα επέκτεινα τσακωμούς, 
Και βραδιές κλασσικής μουσικής. 
Μισώ την κλασσική μουσική. 
Και ξέρω ότι δεν θα έπρεπε, 
αν γυρνούσα πίσω, 
πέρα από κάθε άλλο οτιδήποτε, 
δεν θα σε διέκοπτα ποτέ ξανά.