Αιτιολογικές Προτάσεις | Εύη Μουρέλλου

Γιατί ζήλεψα χθες το βράδυ
τις κεραίες στην ταράτσα απέναντι
που αγέρωχα κοιτάν τον ουρανό
κι κάθε τόσο μιλούν με τ' άστρα
-να δεις που όλα θα τα ΄χουνε μετρήσει-.

Γιατί με παραξένεψε το δειλινό
το πακέτο με τσιγάρα που 'χανε πετάξει
παρθένο· να τ' αγκαλιάζει τρυφερά η ζελατίνα,
ανέγγιχτο κι αμαγάριστο
-σαν μικρό τετράγωνο θάνατο έμοιαζε θαρρώ-.

Γιατί τα πήραν σχεδόν όλα
και τα ρήμαξαν, τα έσπασαν, τα ράγισαν·
μα δεν βρήκανε την πένα και το χαρτί
τα 'χα σκεπάσει καλά, να μην τα δει κανείς
-τ' ανεξίτηλο μελάνι μόνο ξέχασα να κρύψω-.

Γιατί όλες οι αιτιολογήσεις μαζί
εμένα δεν μου κάνουν
μου πέφτουνε ή πολύ στενές
ή το φάρδος τους με πνίγει.

Γιατί μερικά γιατί
δεν βρίσκουν το επειδή τους
και μερικά διότι
ξεφεύγουν στη μετάφραση.

Γιατί το είμαι από το ήμουν
απέχουν κάτι ανάσες.

Για όλα τούτα τα γιατί
και τ' άλλα όλου του κόσμου.