Και κάτι πάνω της | Φώντας Φ.

Φυτεύω παλάμες και χέρια 
στον κήπο μου 
για να χω κάποιον να μου γνέφει «Αντίο!» το πρωί. 

Υπάρχει κάτι 
που ενώνει τους λαούς του κόσμου; 
Η συνήθεια να αποφεύγεις τη μετακίνηση με ταξί. 

Μια οποιαδήποτε προοπτική  
θα μας έσωζε απ’ την κατάθλιψη. 
Η προοπτική μιας κηδείας με δημόσια δαπάνη; 

Πόσα θα γίνονταν ρε παιδί μου,  
αν σταματούσαμε να πίνουμε καφέδες έξω! 
Μα τι θα έκαναν τότε όσοι δουλεύουν σε καφετέριες; 

Σε συνέντευξη για δουλειά 
αν ρωτήσουν «Γιατί να σε προσλάβω;» 
απαντήστε «Τράβα ψόφα ρε καραγκιόζη!» 

Οι τριγύρω άνθρωποι μιλάνε για τον εαυτό τους στη διαπασών, 
απ’ την κόκα πίνω μόνο το ντεπόν και πετάω τα υπόλοιπα. 
Και κάτι πάνω της με ηρεμεί. 

Εκείνη προσπαθεί να ρουφήξει τη ζωή όπως η ηλεκτρική σκούπα τη σκόνη. 
εγώ είμαι περισσότερο η σκόνη. με ξεκολλάνε με ένα βρεγμένο πανί απ' το αγαπημένο μου έπιπλο
επειδή περιμένουν επισκέπτες.

Σκέφτομαι πως «Θα μπορούσα να πεθάνω»,
μα αμέσως το πνίγω  στο «Θα μπορούσα να ζήσω;» 
Και κάτι πάνω της με ηρεμεί.