O ποιητής | Βαγγέλης Αλεξόπουλος

Ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος ο πρώτος

Το κλάμα

Και εν τέλει ο λόγος

ο καταληκτικός

κραυγή και αυτός

Εγώ, ο από το πουθενά ερχόμενος

και ο που στο πουθενά θα τερματίσω

Χωρίς εξαίρεση

Θα ιστορήσω με λόγια γλυκά και σχήματα

Τα ανιστόρητα

Τα παιχνίδια της φθοράς

της κοινής λογικής

που ποτέ κοινή δεν ήταν

Αδελφοποιητός των αρχαίων αιώνιων νεκρών

των δικών μου και όλων

των αχράντων μυστηρίων

εξερευνητής

Των πηγών ποντοπόρος

ο πανταχού διεισδύων

και δέκτης

των υπερήχων φωνών

αοράτων πλασμάτων

αδελφός προφητών

και κακούργων

Αναβλύζω από της θάλασσας

τον άηχο βυθό

απολογητής των δεινών

ο ξεπλένων τις αμαρτίες του κόσμου

Εγώ, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης

ανεβοκατεβαίνω στο σταυρό

υποβαστάζοντας τον αδελφό μου

τους αδελφούς μου

Ο κατέχων τα όπλα

αγχέμαχα και εκηβόλα

Ο κατέχων και μοιράζων τους χιτώνες

όλους

μηδέ του κενταύρου Νέσσου εξαιρουμένου

Το πρόβατο που

φυλάγει τους λύκους

Εγώ ο ποιητής

Ο υπέροχος αιώνια αθάνατος νεκρός