Κύμα | Ανδρέας Παπάζογλου

Κρίμα να μην είσαι εδώ
Ίσως εδώ να υπέφερες γλυκύτερα
Ίσως εδώ να τρόμαζες τ' ανείπωτα
Τα είδα ν' αναβλύζουν απ' τις σκουπιδοσακούλες
Κι απ' τις ρωγμές στην κάσα της εξώπορτας
Κρέμονται απ' το κουρτινόξυλο της κρεβατοκάμαρας
Και στάζουν στην κουζίνα πάνω στ' άπλυτα
Κι αν είναι πόλεμος
Κερδίζουν, αγάπη μου

Άλλοτε γίνονται λεκέδες στη μπανιέρα
Ήλιοι πυροχαράκτες στις πλάτες πεθαμένων ημερών
Ή πράσινο ζαμπόν μες το ψυγείο
Αν είναι πόλεμος
Κερδίζουν

Κι είναι που κάποτε χύναμε, αγάπη μου
Πνιγόμασταν υπέροχοι
Ολομόναχοι
Μαζί

Τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω μαχαιρωμένος
Τ' αρχίδια μου ιδρώνουν ακατάπαυστα, αγάπη μου
Τα μάτια μου όλο πέφτουν
Κι όλο πρέπει να σκύβω να τα μαζεύω
Μη γλυστρήσει κανείς και πέσει και χτυπήσει
Και μετά πώς θα με συγχωρούσα
Και η μέση μου μ' έχει γαμήσει
Και η γλώσσα μου είναι στάχτη
Κι όλα είναι αλλού, αγάπη μου

Κι είναι σα να στεκόμαστε
Γυμνοί
Μικροί και ηλίθιοι
Δαγκώνοντας βερύκοκα
Και γλύφοντας πληγές
Καθώς το κύμα ορθώνεται
Θεριεύει και σκληραίνει
Πίσω απ' τα κούφια σώματα και τα σκυφτά κεφάλια

Κι είναι σα να 'ρθαμε ως εδώ μόνο από αγάπη
Για να πνιγούμε υπέροχοι
Μαζί
Μα μόνοι