Η ζωή μας παίζει κρυφτό με την ευτυχία | Τσαμπίκα Βασιλειάδη

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια.
Για την ακρίβεια, εσύ της παίζεις περίεργα παιχνίδια.
Στα μάτια σου μπροστά απλώνεται η χάρη του κόσμου και είναι τόσο απλό που για να το πιστέψεις πρέπει να το περιπλέξεις πρώτα.
Μιλώ σε δεύτερο πρόσωπο, διότι απευθύνομαι πρώτα στον εαυτό μου-πρέπει να ακούσω τι λέω-και μετά σε σένα που σίγουρα κάπου μου μοιάζεις.
Την ευτυχία-που νομίσαμε- την κλείσαμε σε κουτάκια και την πουλάνε οι πολυεθνικές στολισμένη με χρυσόσκονη. Και όταν την κρατήσεις στα χέρια σου, όταν ανοίξεις το κουτάκι μένει μόνο το χρυσαφί χρώμα στο δέρμα σου. Αυτή την έχει κάνει για αλλού. Κι εσύ με το πρώτο μπάνιο θα ξεθωριάσεις και πάλι.
Ξύπνα.
Ο ήλιος βγήκε και φώτισε τον κόσμο.
Ο πιο όμορφος άνθρωπος που είδα αυτές τις μέρες καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Κι άργησα τόσο πολύ να το παρατηρήσω καθώς με νίκησαν τα φωτεινά του μάτια, το χαμόγελο κι η αυτή η ευγένεια που σπανίζει. Αυτός την βρήκε την ευτυχία, είμαι σίγουρη. Νικήθηκε και του ‘πιασε το χέρι.
Πόσο θα ‘θελα λίγο να του μοιάζω.
Περνάνε κάποιες μέρες που δεν νιώθεις τίποτα, μέρες κενές.
Ξεκουράσου.
Μα το νόημα της ζωής σου φαντάζει ψευδαίσθηση.
-Τι κάνω;
Ποιος είμαι;
Τι με κάνει ευτυχισμένο;
Τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα;
Τι ζητάω απ’ το μέλλον; -
Σώπα.
Σώπα πρώτα, μετά ζήσε.
Γιατί εγώ δεν έζησα όταν κόλλησα στην κίνηση σχεδόν βαλσαμωμένη περιμένοντας για πάντα την εκκίνηση. Δεν θα ζήσω όταν θα κλειστώ σ’ ένα χώρο δουλεύοντας αιώνες παριστάνοντας το γρανάζι.

Παρά μόνο ζω βλέποντας τα φύλλα των δέντρων να χορεύουν τον αέρα. Τα σύννεφα αγκυροβολημένα στην απέραντη θάλασσα που βρίσκεται από πάνω. Παρατηρώ τους ανθρώπους να σουλατσάρουν κάνοντας φασαρία, γελώντας μιλούν για όνειρα.
Τους φίλους σου να μην τους ξεχνάς.
Ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει την απόλυτη αγάπη, αρκεί να είσαι εκεί για να το νιώσεις.
Την ευτυχία που απλόχερα μας δόθηκε στην αρμονία της φύσης δεν την πιστέψαμε, δεν κόψαμε λίγο ταχύτητα να την δούμε.
-Να προλάβω.
Να πληρώσω.
Να γίνω μεγάλος και τρανός-
Τόσο βιαστήκαμε που ξεχάσαμε να ζήσουμε.
Πάρε βαθιά αναπνοή.
Σταμάτα να μιλάς, σταμάτα να σκέφτεσαι κι άκου τον ήχο της σιωπής.
Ισορροπία.
Γράφω σήμερα όλα αυτά για σένα, μα πρώτα για μένα. Γιατί ξεχνώ.
Κάθε φορά που αρνούμαι την ευτυχία μου να επιστρέφω.
Είμαι υγιής. Έχω ανθρώπους δίπλα μου. Περιουσία μου, η ομορφιά του κόσμου.
Θα ζήσω.
Είναι αργά, μα πριν το καταλάβεις ξημερώνει.
Ζήσε.