Aλέξης Σουρής: Όσο σημαντικό είναι το να σκέφτεται κανείς άλλο τόσο σημαντικό είναι και να νιώθει.| Kάλλια Βαβουλιώτη

Είναι νέος , ταλαντούχος με μία διαπεραστική ματιά για την ζωή που φαίνεται τόσο στα παλιότερα κομμάτια του, όσο και στον νέο του δίσκο «Του ανέμου χάδι» όπου έχουμε έντονη την παρουσία της  κιθάρας, μια  νοσταλγική μελαγχολία και ένα mélange ροκ , εντέχνου και παράδοσης. Παράδοσης που γεφυρώνει την Εύβοια – κοινή μας πατρίδα με τον Αλέξη Σουρή- και τα όμορφα Γιάννενα. Με αφορμή την νέα δουλειά του Αλέξη Σουρή,συζητήσαμε για την μουσική, την δισκογραφία , τα μαθηματικά  και τους δύο τόπους στους οποίους χωρίζεται η ζωή του.

-Καλησπέρα Αλέξη, να σε καλωσορίσουμε στο Pause. Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για εσένα ; Να μας συστηθείς;

Είμαι ο  Αλέξης Σουρής , κατάγομαι από την Εύβοια και την δεδομένη χρονική στιγμή, ζω και εργάζομαι στα όμορφα Γιάννενα . Έχω τελειώσει το τμήμα  Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εδώ και αρκετά χρόνια ασχολούμαι και με την μουσική, η οποία με κέρδισε.

- Τι αποτέλεσε το έναυσμα  για την ενασχόληση με την μουσική;

Αγαπούσα την μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από παιδί, έπαιρνα τα βινύλια των γονιών μου και τα άκουγα. Το καλό της υπόθεσης βέβαια, ήταν πως οι γονείς μου πέραν του ότι ήταν ανοιχτοί σε διαφορετικά ακούσματα , πχ. Από Διονυσίου και Παπακωνσταντίνου μέχρι Άσιμο, πάντα με ενθάρρυναν να ασχοληθώ με την μουσική. Ωστόσο, όσο ήμουν μικρός δεν είχα την διάθεση να αφοσιωθώ σ’αυτή την τέχνη , όπως κάνω τώρα. Όταν  πέρασα φοιτητής στα Γιάννενα – που βρέθηκε και περισσότερος χρόνος, είπα να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με την κιθάρα . Για να καταλάβεις , ήμουν ο ενοχλητικός  που παίρνει την κιθάρα και τραγουδάει στην παρέα.

- Πως πέρασε όλο αυτό από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό κομμάτι;

Aυτή  είναι μία όμορφη ιστορία. Όλο αυτό με τα live, ξεκίνησε εντελώς τυχαία και κάπως παράδοξα. Είχαμε βγεί ένα βράδυ με την παρέα μου, σε ένα μαγαζί με ζωντανή μουσική και κατά τύχη μιας και σε αυτά τα μαγαζιά το κλίμα είναι εντελώς παρείστικο , σηκώθηκα να πω ένα τραγούδι και εγώ. Τότε με άκουσε κάποιος, ο οποίος θα άνοιγε μαγαζί σε περίπου ένα μήνα και του άρεσα και μου πρότεινε την συνεργασία. Με λίγα λόγια , θεωρώ πως βρέθηκα στο σωστό σημείο την σωστή στιγμή και μου δόθηκε η ευκαιρία, έστω και τυχαία να δείξω το πόσο έχω δουλέψει και εντρυφήσει πάνω στην μουσική όλα αυτά τα χρόνια. Δισκογραφικά δραστηριοποιούμαι από το 2012 . Πάντως και με την δισκογραφία, κάπως τυχαία ήρθαν τα πράγματα. Σαν ερασιτέχνης θέλησα να ηχογραφήσω κάποια κομμάτια για μένα , αλλά όταν πήγα στο στούντιο ο παραγωγός εκτίμησε την δουλειά μου και μου πρότεινε να το κυκλοφορήσουμε.

-Πως συνδυάζονται τα μαθηματικά με την μουσική;

Σου φαίνεται παράξενο; Κι όμως δεν είναι. Η μουσική απαιτεί ακρίβεια , έχει χρόνους , κλίμακες  και  η σύνθεση είναι ουσιαστικά αναλογίες. Δεν είμαι καμία ειδική περίπτωση και ο Πασχαλίδης μαθηματικός είναι .

-Τα τραγούδια σου είναι αρκετά συναισθηματικά. Αντιδιαστέλλεται το συναίσθημα που απαιτεί η μουσική, με την λογική την οποία ενδεχομένως σε έχει ποτίσει η  ενασχόληση με τα μαθηματικά;

Και εμείς οι μαθηματικοί άνθρωποι είμαστε (γέλια).  Το ζητούμενο σε όλους τους τομείς της ζωής είναι η ισορροπία. Η συνύπαρξη συναισθήματος και λογικής. Το καθένα όπου χρειάζεται. ­­ Όσο σημαντικό είναι το να σκέφτεται κανείς άλλο τόσο σημαντικό είναι και να νιώθει. Επομένως, θεωρώ ότι μέσα μου συνυπάρχουν και τα δύο – και όλη αυτή η συνύπαρξη και ισορροπία αποτυπώνεται και στα τραγούδια μου.

- Το νέο σου album έχει τίτλο «Του ανέμου χάδι» . Τι θα ακούσουμε σ’αυτόν;

Ο στίχος είναι από το κομμάτι «Η Λήθη» που έχει γράψει ο αδελφικός μου φίλος και συνεργάτης  James Μπασδάνης . Το album έχει δώδεκα καινούρια τραγούδια , είναι συλλογικό , έχω γράψει και εγώ και άλλοι κομμάτια . Θεωρώ πως είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχω κάνει, ενώ θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα στο κομμάτι «Αν δεις καράβι να περνά» που είναι παραδοσιακό κομμάτι της Κύμης (Εύβοια) που το έχουμε πειράξει ,σε μία δική μου εκτέλεση και ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση που το συμπεριλάβαμε στον δίσκο. Ουσιαστικά θεωρώ ότι είναι ένας δίσκος με μία νέα φιλοσοφημένη και μελαγχολική αλλά φρέσκια πνοή, που με αντιπροσωπεύει 100%.

-Γράφεις βιωματικά;

Συνήθως, γράφω βιωματικά, παρ’όλ’αυτά όχι πάντα. Βιωματικά δηλαδή μπορεί να πρόκειται για ιστορίες είτε δικές μου, είτε των φίλων μου. Ωστόσο , θα ήθελα να τονίσω ότι στον τελευταίο δίσκο γράφω στίχους μόνο για ένα κομμάτι εγώ , καθότι μου στέλνουν αρκετοί αξιόλογοι άνθρωποι στίχους για να συνθέσω πάνω σε αυτούς.

- Αυτοπροσδιορίζεσαι ως έντεχνος;

Πραγματικά, απεχθάνομαι αυτές τις ταμπέλες. Θεωρώ λάθος να ταμπελοποιούμε την μουσική και τους μουσικούς, αν έπρεπε όμως οπωσδήποτε να αυτοπροσδιοριστώ, θεωρώ ότι ναι υπηρετώ το έντεχνο- αν και κάποιες φορές σαν όρος, αυτό είναι λίγο παρεξηγημένος. Εμείς οι –ας πούμε- έντεχνοι είμαστε λίγο δακτυλοδεικτούμενοι, με την έννοια ότι υπάρχει η αντίληψη ότι αυτό το είδος μουσικής απευθύνεται σε λίγους. Αλλά εν τέλει , η ουσία των πραγμάτων είναι, ότι όποιος γράφει μουσική επιθυμεί να ακουστεί η φωνή του και όσα έχει να πει σε  όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

- Έχει όρια η μουσική;

Η μουσική δεν έχει κανέναν περιορισμό , αλλά οι καλλιτέχνες έχουν. Θεωρώ , πως δεν μπορούν να τραγουδήσουν όλοι οι καλλιτέχνες τα πάντα. Εκτός αν λέγεσαι Μητροπάνος.

- H Moυσική περνάει κρίση σήμερα;

Η μουσική περνάει κρίση, από την άποψη ότι ο κόσμος δεν μπαίνει στην διαδικασία να ψάξει με μεράκι καινούρια μουσική. Επαναπαύεται. Όπως συμβαίνει και στους περισσότερους τομείς σήμερα, μένουμε στην επιφάνεια, σε ό,τι μας προωθούν τα κανάλια, τα ραδιόφωνα , το διαδίκτυο. Για παράδειγμα, παλιά φεύγαμε από την Σχολή να ψάξουμε για ένα συγκεκριμένο cd και δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε αν δεν το βρίσκαμε. Άσε που τότε, οι δίσκοι είχαν μία συνοχή, αρχή, μέση και τέλος, σήμερα πολλές δουλειές αν και κυκλοφορούν δεν έχουν περάσει στο στάδιο της ολοκλήρωσης. Τότε, παίρνάμε ένα cd του αγαπημένου μας καλλιτέχνη και  είχαμε τέτοια προσμονή μέχρι να το ακούσουμε με την παρέα και μετέπειτα  στο άκουσμα του δίσκου νιώθαμε απίστευτη χαρά.

 -  Μου ανέφερες ότι ουσιαστικά το άκουσμα ενός νέου δίσκου ή ,cd ήταν κατά κάποιον τρόπο σαν μια τελετουργία, όπου μαζευόσασταν μαζί με φίλους για να ακούσετε μουσική. Σήμερα , η μουσική ενδυναμώνει την φιλία και τις παρέες;

Η μουσική πρέπει να ενώνει τον κόσμο. Θα σου πω μια ιστορία που μου προέκυψε μάλιστα πρόσφατα . Είχαμε live στο μαγαζί , αφού τελειώσαμε με φώναξαν στο τραπέζι  τους κάποιες κοπέλες και μου είπαν το εξής « Είχαμε να μιλήσουμε περίπου ένα εξάμηνο λόγω κάποιων παρεξηγήσεων , βγήκαμε να πιούμε μια μπύρα και να συζητήσουμε χαλαρά και εν τέλει περάσαμε τόσο όμορφα .» με αποτέλεσμα να ξαναέρθουν κοντά.  Για παράδειγμα, αυτή η κουβέντα για εμένα ήταν απίστευτη ηθική ικανοποίηση.

-Τι δυσκολίες αντιμετώπισες σε σχέση με την δισκογραφία , ως ουσιαστικά νέος καλλιτέχνης;

Τα καλά νέα  είναι ότι μπορούν να γίνουν πολύ αξιόλογες παραγωγές και στην Επαρχία. Πλέον, υπάρχουν πολλοί αξιοπρεπείς χώροι και αξιόλογοι επαγγελματίες, οι οποίοι εργάζονται εκτός Αθήνας, επομένως είναι πιο εύκολο να κάνεις μία δουλειά εκτός πρωτεύουσας. Οφείλω, να ομολογήσω βέβαια ,ότι εγώ στάθηκα τυχερός, γιατί ζω στα Γιάννενα που είναι μία πόλη με μεγάλη μουσική παράδοση, όπου και έγινε η παραγωγή και του δικού μου δίσκου. Όπως και να έχει με την δισκογραφία, παραμένω αφοσιωμένος στα τραγούδια μου, γράφω , συνθέτω και έπειτα αφήνω τα τραγούδια μου ελεύθερα να βρουν την τύχη τους.

-Πως σου φαίνονται τα talent shows; Θα πήγαινες ποτέ;

Δεν θα πήγαινα , επειδή θεωρώ ότι τα παιδιά τα εκμεταλλεύονται σε αυτές τις εκπομπές. Τα παιδιά επηρεάζονται  και στρέφονται περισσότερο στην δόξα και τα χρήματα παρά την μουσική. Όταν αγαπάς την μουσική, δουλεύεις, αφοσιώνεσαι χωρίς να σε νοιάζουν τα υπόλοιπα. Πέραν αυτού, τίθεται και το ζήτημα του αθέμιτου ανταγωνισμού  με την ιδέα  ότι «προκειμένου να επικρατήσω πρέπει να αφήσω πίσω κάποιον άλλο».

- Μίλησε μου για τα πράγματα που σε μαγνητίζουν στην πατρίδα σου την Εύβοια και για αυτά αντίστοιχα που σε ελκύουν στα Γιάννενα , τον τωρινό τόπο διαμονής σου.

Νομίζω πως θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για την Εύβοια, και σίγουρα όχι αντικειμενικά . Λένε πως όταν χάσεις κάτι, τότε το εκτιμάς και η αλήθεια είναι ότι τώρα που είμαι μακριά μου λείπει πάρα πολύ, αλλά συγχρόνως η απόσταση ενδυναμώνει την αγάπη μου για εκείνη. Σίγουρα, η απουσία που μου είναι πιο έντονη είναι αυτή της ευβοϊκής θάλασσας. Από την άλλη πλευρά, τα Γιάννενα, τα αγαπώ γιατί  είναι συνδεδεμένα με όμορφες αναμνήσεις. Σ’αυτή την πόλη ανδρώθηκα, έζησα τους πρώτους μου μεγάλους έρωτες, ωρίμασα αλλά και πέρα από το προσωπικό κομμάτι, είναι μία πόλη η οποία έχει την Τέχνη μέσα της . Το ηπειρώτικο στοιχείο στη μουσική, μεγάλη καλλιτεχνική παραγωγή καινοτόμες ιδέες στις τέχνες.

-Έχεις κάποια φιλοσοφία ζωής;

Η μόνη φιλοσοφία ζωής που έχω είναι το να είμαι αυθεντικός σε ό,τι κάνω.

- Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας, ένα single ή έναν δίσκο που άκουσες πρόσφατα και σου άρεσε πολύ.

Μου άρεσε πολύ η δουλειά του συντοπίτη μας, του Στάθη Δράκου μαζί με την Δήμητρα Γαλάνη στο κομμάτι «Εκδρομή» και από δίσκους  ο τελευταίος δίσκος της Σαββέριας Μαργιολά με τίτλο «Ερωτογραφία».

- Σχέδια για το κοντινό μέλλον;

Δισκογραφικά θα αγκυροβολήσω για λίγο καιρό , ίσως ξεκινήσω νέο δίσκο του χρόνου, θα δούμε. Τα live μας θα συνεχίσουν κανονικά με διάφορες καλοκαιρινές εμφανίσεις.

- Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξη για την όμορφη συνέντευξη. Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες του Pause;

Εγώ ευχαριστώ, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα! Όσο για το μήνυμα, να αγαπάτε την μουσική και να χαμογελάτε!

*H ηχογράφηση του δίσκου «Του ανέμου χάδι» έγινε στα Rana Studios, ενώ ο δίσκος κυκλοφορεί από την εταιρία Music Shots .  Για μια πιο ολοκληρωμένη ματιά στην δουλειά του Αλέξη Σουρή:

Bandcamp

Youtube