Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Πλησιάζω αλλά όχι πολύ | Άκης Καραμάνος

Συρτή γιορτή.
Κουτσοί τρελοί περαστικοί
ξεδοντιασμένοι , λαμπρομάλληδες γεμάτοι μικρά μικρά μπουκλάκια.
Άνθρωποι σκυφτοί.

Φτηνά ποπκορν κι ακριβά εισιτήρια
Παγοδρόμια για παιδιά που ακόμα
εκπλήσσονται απ’ τους αχνούς
στον πάγοι.

Όπως κάθε χειμώνας .
Φέρνει κάθε άνθρωπο μέσα απ’ το παλτό του
σε μια ζεστασιά πανανθρώπινη ,και ξέρεις ότι
κάθε παλτό
κάθε αμπαλάζ κρύβει μέσα άνθρωπο
Κι είναι όλοι τόσο όμοιοι κι αλλιώτικοι
Σαν παλέτες χιλιόμετρα μακριές με αποχρώσεις κάθε χρώματος κατά μήκος,
σε αριθμό τεράστιο. Να μπλέκονται τυχαιότατα μεταξύ τους.
Και να φτιάχνουν με τα ίδια υλικά
Άπειρους αλλιώτικους συνδυασμούς
Όλοι το ίδιο ευάλωτοι ,όλοι το ίδιο δυνατοί.

όλοι το ίδιο-συνολικά-ταλαντούχοι
Όλοι το ίδιο συνεργάτες και το ίδιο συνένοχοι.

όλοι με διαφορετική ηθική στο συνολικό της φάσμα.
όλοι με διαφορετική αντίληψη για το ωραίο και το καλαίσθητο.
όλοι ή σχεδόν κατέχοντες μιαν αλήθεια κι ένα δίκιο.

όλοι το ίδιο τρωτοί και πληγωμένοι
όλοι το ίδιο δυνατοί μα κοιμισμένοι.

Ιδιότητες θεού κανείς δεν έχει
όλοι κβάντα σε ανούσιο μωσαϊκό

όμως η δομή του ανούσιου  κάνει το περιεχόμενο του.

Χωρίς κομμάτια ένα ανούσιο παζλ δε θα ήταν καν παζλ

Το περιεχόμενο δίνει το νόημα στο μέσο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου