Χάσμα Νυχτολαμπής | Τάσος Μαλεσιάδας

Στη Μαρία


Το χάσμα της νυχτολαμπής από το πρόσωπό σου,
σαν ένα βήμα ολόγνωρο που σ' οδηγεί σε βράχια,
όπως οι πέτρες που έρπονται σ' ολάκερα λιθάρια
στο πίσω μέρος του κρημνού, χωρίς τη μυρωδιά σου.
Μοιάζει με βήμα επισφαλές, με βήμα τρομαγμένο
με ροδαυγή που ντράπηκε στον κόσμο να φανεί·
όπως τα μάτια του τυφλού μοιάζουν στον έξω κόσμο.
Σε αναζητώ ανέλπιδα και πότε θα φανείς;

Το χάσμα της νυχτολαμπής από το πρόσωπό σου,
μοιάζει μονέδας με φθαρμένο το χρυσό στις άκρες,
όπως αράχνης κοίταγμα, απόκεντρο, τις νύχτες
σε τοίχους και φαντάσματα, σ' ονείρατα και πόνο.
Σαν έναν άδολο ιστό· το μεσιανό πανί του
χωρίς να νιώθει άνεμο, χωρίς ένα φιλί,
ως νιώθω σαν η απόσταση κραδαίνει το σπαθί της
και τ' ονομάζω ανίερα: χάσμα νυχτολαμπής.

Edgar Degas - Figure Study