Γεια χαρά.
Στη σημερινή μας στήλη, φιλοξενούμε ένα ποίημα του Λευτέρη Πούλιου. Ο Λευτέρης
Πούλιος, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της γενιάς του ’70. Θα μπορούσαμε να
πούμε, πως είναι ένας μπητ αλλά και βαθιά λυρικός ποιητής συνάμα. Οι στίχοι του είναι
υπαρξιακοί ως επί το πλείστον, μα κυρίως τείνουν (ας το πούμε) προς μια επείγουσα
μεταφυσική.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ
ΑΓΡΙΟ ΓΕΥΜΑ
Παίρνω το δρόμο και μπαίνω βαθμηδόν στην πιο πυκνή
ουδέτερη μέρα του ανθρώπινου χρόνου
καθώς με πλήττει η διαβάθμιση της ύπαρξης
γλιστρώντας μέσα από μπερδέματα ύπουλα.
Οι αισθήσεις μου εξαρθρώνονται
τεράστια κύματα σχίζουν τη γλώσσα
πίθηκοι μαζεύουν το ονειρευόμενο κρανίο μου
και με αφελή σκληρότητα ρουφούν το μυαλό
ο ήλιος σκορπίζει τη φλόγα του στον οργασμό των ματιών μου
ένας ήλιος αγωνιώδης των παραλογισμένων
της απορράκωσης και της υποψίας
και οι σκιές έρπουν πάνω στη σάρκα μου
κρύβοντας την ακαταστασία μου τα ψέματά μου.
Το αλληγορικό σχολείο
Εκδόσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου