Συνομιλώντας με την Μύρτιδα
Α΄
Κοιλοπονάει η φοράδα
Στα ύψη ανεβασμένη
Κατεβασμένος ο ουρανός
Σκεπάζει την στιγμή
Τρία μάτια κοιτάζουν
Το τέταρτο κλειστό
Παρείσδυση περαστική
Από σπαθιά κρυμμένα
Τροχαϊκοί στίχοι
Χαρίζουν αιωνιότητα
Φούσκωμα στα στήθη
Χρωματίζει τα σύννεφα
Β΄
Κρυμμένη η νυφίτσα
κοιτάει τον περαστικό
με την τσάπα χαμηλά.
Εσύ δένδρο, που στέκεσαι ακίνητο
δεν ξέρεις ότι ξέρω εγώ για σένα
το φόρεμα ανεμίζει
βρίσκεσαι στην κορφή του λόφου
το γαλάζιο του ουρανού σε στεφανώνει
και ο αέρας σε κρατά ψηλά
ηρωικά μόνη
Γ’
Ίσως το πέλαγος να είναι εδώ
Ίσως η κορφή του βουνού να πετά
Ίσως ο άνθρωπος να στέκει βουβός
Ίσως το όνειρο να μένει σιωπηλό
Χωρίζει ο σεισμός
Λιγώνει τη τροφή
Αραιώνει το αίμα
Τυφλώνει ο γύπας
Τραντάζω τρεμουλιάζοντας
Γαυγισιάρικα πουλιά
Αρουραίοι της χώρας
Αποπλύνετε τα χέρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου