Αποσκευές | Κάλλια Βαβουλιώτη

-Δεσποινίς δεσποινίς , σας έπεσε ένας σάπιος στίχος γεμάτος μισόλογα και σάλια. Μάλλον μόνο έτσι μιλάτε. Σας ακολουθώ ώρα μέσα στο σκοτάδι - σχεδόν σιχτιρησμένος από κάποιο αέναο ξενύχτι στην φρενίτιδα του Πόε. Εσείς τι θα θέλατε να είστε κοράκι του Πόε ή κατσαρίδα του Κάφκα;

 - Ξέρετε; Θα ήθελα να ήμουν ο εαυτός μου - και αν όχι αυτός , τότε η Λολίτα κάποιου ώριμου νεαρού με μπλάβο βλέμμα  και πολύ δυνατά χέρια. Θα ήθελα να είμαι χίλιες ζωές βαλμένες σε ένα σώμα καταδικασμένο σε χάος από ακατάπαυστα πάθη και ηδονές- αλλά μάλλον εσείς δεν μπορείτε να καταλάβετε όσα σας λέω. Η Βαβέλ φτιάχνεται από διάσταση χαρακτήρων όχι γλωσσών.

-Ω σταματήστε . Γίνεστε πολύ γλυκανάλατη για τα γούστα μου. Δεν λάβατε κάποιο μάθημα - να φέρεστε όπως σας θέλουμε; Πλατειάζετε. Μιλάτε πολύ. Και γίνεστε κουραστική. Πολύ. Και είστε έξυπνη μεν , αλλά πολύ βαρετή δε. Και εν τέλει - εσείς τι νομίζετε πως είστε;  Μια συνηθισμένη γυναίκα. Όπως όλες οι άλλες. Σας λένε Έμμα, μάλλον γιατί μονίμως αιμορραγείτε . Συνηθισμένο και αυτό.

-Μακρόσυρτο πλάνο οι λέξεις μου σε λούπα προβλεπόμενη που έχεις τα λόγια  του τελευταίου κομπάρσου.

-Παραλληρείτε; Να κεράσω τσιγάρο λίγο πόνο και βιαιότητα, όπως σας αρέσει;

-Μα τι ειλικρινεία είναι αυτή; Όλη όση δε μπορέσατε να ξεράσετε με τα μάτια σας .Μπα δε χρειάζεται. Κεράσατε αρκετή πίκρα και οι αποσκευές μου είναι έτοιμες. 

Ταξίδια που τελειώνουν πριν καν αρχίσουν, λανθασμένες ευκαιρίες που προσπάθησαν δεύτερη φορά να μας ραγίσουν.

Για ένοικος, είστε ιδανικός. Για συνοδοιπόρος-όπως και τότε απογοητευτικός.

Κι όταν σας είπα μελανιάστε με για να πιείτε και εσείς από τον βωμό των αθανάτων, το εννοούσα πράγματι μα με κουράσατε.

Γι'αυτό αν ξαναέρθετε για τελειωμένο ταξίδι, φροντίστε να μου θυμίσετε  
ποιος είστε τέλοσπάντων ;