Ήταν εκείνη η μαύρη μέρα,
που καταλάβαμε πως κανένα σπίτι δεν είχαμε
κι ούτε θ’ αποκτούσαμε ποτέ.
Και πως εκείνοι,
Καμιά ευγένεια δεν είχαν
κι ούτε θ’ αποκτούσαν ποτέ.
Μας πείραξε τόσο που κλάψαμε.
Διαρροές που συνεχίστηκαν για ώρες.
Αν συνεχίστηκαν για μέρες δε θα στο πω.
Ας μη σε τσαλακώνω κι εσένα.
Μόνο που μάθαμε,
πως κανένα σπίτι δεν είχαμε.
Και τίποτε ν’ αποκαλούμε ‘’δικό μας’’.
Ήταν εκείνη η μαύρη μέρα,
που βάλαμε το παιδί μέσα μας για ύπνο
μια και καλή.
Με το πιο γερό χαστούκι.
Να σταματήσει να ζητάει,
να σταματήσει να ονειρεύεται.
Μας πείραξε τόσο που κλάψαμε.
Διαρροές που συνεχίστηκαν για ώρες.
Αν συνεχίστηκαν για μέρες δε θα στο πω.
Ας μη σε τσαλακώνω κι εσένα.
Μα μάθαμε πως η ζωή δεν είναι δίκαιη.
Κι ήταν κάτι που είχα χρέος να στο πω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου