σύντομα όλα θα έχουν τελειώσει | Κάλλια Βαβουλιώτη

η αρχή 

πάντα ένα κόκκινο

ξεπλεγμένο κουβάρι

το τέλος

πάντα ένα 

σαν σιδερένια γροθιά

αντίο

εσύ θα φύγεις πάλι

θα μείνουν μόνο 

τα πεταμένα βιβλία στο πάτωμα

πάντα ορθάνοιχτα 

σε τυχαίες σελίδες

πάντα έτοιμα να δεχτούν 

μια φευγαλέα ματιά

όπως η λικνιζόμενη 

στον ρυθμό μας λεκάνη μου

δεχόταν κάθε σου θρασύγλυκια προσβολή

θα μείνει η στίβα με τα unfollow 

που διάβαζα για να πιστέψω πως επαναστατώ

θα μείνει εκείνο το τραγούδι για τον ήλιο

που μου 'μαθες και από τότε με ξυπνά κάθε πρωί

θα μείνει εκείνο το δάκρυ που δεν μπόρεσα να πνίξω 

στα μάτια μου και λύγισε 

στην φωνή του Σιδηρόπουλου

θα μείνεις εσύ 

όλα  όσα πιστεύω, όλα όσα είδα

και όλα όσα αντιλήφθηκα για σένα

χωρίς εσύ να ξέρεις

θα μείνεις εσύ να σε κουβαλάω μέσα μου

 σαν χέρι που μου κοινώνησε

 την γνώση

 σαν Ήλιος που από το σκοτάδι

με είχε σώσει

σαν μέντορας και προστάτης

ο κύριος μα σιωπηλός της χαράς μου

πρωτεργάτης

δεν πειράζει θα σου πω ξανά

και το αγκαθι θα ματώνει τους καρπούς μου

σε λίγο καιρό εσύ θα ετοιμάζεσαι

για ήπιους καιρούς και καλοκαίρια 

για χάδια που έχουν να σου δώσουν μόνο αστέρια

σε λίγο καιρό εσύ πάλι θα έχεις φύγει

και σύντομα θα έχουν όλα τελειώσει