Ένα Εικοσιτετράωρο | Όμικρον Μι

στη Ματσι

Ας προσπαθήσομε κάτι
Σήμερα το βράδυ
να χαλάσουμε
το ξυπνητήρι σου
Να έχουμε ένα αύριο
μια ημέρα δική μας
Σημαντικότερο
Να έχεις
δικιά Σου μια μέρα
Άνοιξε την ντουλάπα σου
και φόρεσε ότι θέλεις
εκτός από τη στολή
«καθημερινότητα/τρέχω και δε φτάνω»
Βγες στους δρόμους
Κοίτα ψηλά τον ήλιο
και άφησε τον
να σε ζεστάνει
Κοίτα πόσο ανέμελη είσαι!
Κοίτα, όμως, και στη γωνία
πως παραφυλάει να σου χιμίξει
ο χαμένος χρόνος
Όχι, προς θεού, μην
αρχίσεις να τον συλλογίζεσαι
Ευτυχώς δεν είσαι ο Προυστ
Σήμερα είπαμε η μέρα
είναι για σένα
Βγάλε ένα εισιτήριο
για το τραίνο
Προορισμός : Η Χώρα των Θαυμάτων
Μπα όχι. Ας καταργήσουμε τα σύνορα
ακόμα και στη φαντασία μας
Σήμερα η Χώρα των Θαυμάτων
είναι όπου στέκεσαι κι εσύ
Αν ήμουν ποιητής
ίσως να έλεγα πως
η Χώρα των Θαυμάτων είναι μέσα σου
Πρέπει Θέλω να έρθω
κι εγώ μαζί σου
σήμερα
Ίσως να πετάξουμε
σε απύθμενα πελάγη
ή να συρθούμε
πάνω στα απαλά
ροζ συννεφάκια μας
Θυμάσαι αυτή την αίσθηση;
Ίσως να χάθηκε
στο διάστημα
Μεταξύ δυο τραγουδιών
στο mp3 player
Μεταξύ δυο ανθρώπων
στο δίκτυο των υπερεγώ
Εντάξει, δεν ξέρω
Εξάλλου δεν είμαι και ποιητής
Ας χλαπακιάσουμε οπότε
Σήμερα όλα έχουν μηδέν λιπαρά
Ας φάμε παγωτό σοκολάτα παρφέ
και ποπ κορν με βούτυρο,
χαζεύοντας το ανοιξιάτικο ηλιοβασίλεμα
ή τα πυροτεχνήματα
στο μαύρο φόντο της νύχτας
Γιατί όχι;
Είναι καιρός να βάλεις
λίγο Hollywood
στη ζωή σου
Ένα εικοσιτετράωρο
καπιταλισμού ακόμα
δεν σκότωσε ποτέ κανένα
Εσύ όμως πρέπει θέλω
να διαλέξεις
Μην ξεχνάς πως
τα μεσάνυχτα πλησιάζουν
Το ξυπνητήρι
έχει επισκευαστεί
και αδημονεί
να σε επαναφέρει
στις εργοστασιακές ρυθμίσεις
Στην καθημερινότητα
Αχ, πως σπαταλήσαμε
αυτή τη μέρα
Αύριο όλα θα είναι
πάλι ίδια
Εσύ είσαι εκεί
και γω κάπου εδώ
κι οι δυο μας πίξελ στην οθόνη
με ταχύτητα σύνδεσης στα 12 Mbps


- Για πες, τι λέει;
- Εδώ μωρέ, τρέχω πάλι