Το ποίημα της ημέρας: Υιός Οιάγρου | Δ. Π. Παπαδίτσας

Καλησπέρα.

Ένας πολύ σημαντικός ποιητής για σήμερα. Ο Δ.Π. Παπαδίτσας. Ο ίδιος έχει μια πολύ

ενδιαφέρουσα θεώρηση για την ποίηση, που τη βρίσκουμε στο «Ως δι' εσόπτρου». Εκεί ο

Παπαδίτσας μας λέει: «Η ποίηση είναι η αυθεντικότερη γλώσσα, δηλαδή νηπιακή γλώσσα,

όπου το πράγμα, η έκφρασή του, η ονομασία του, η περιγραφή του, ο ήχος του, η

μνημιακή του ανάκληση, όλα μαζί είναι ένα. (μνημιακή ανάκληση: μια ολόκληρη

διαδικασία για να ξαναμπούμε στον εαυτό μας που γνωρίζει). Κάθε ποιητής μιλάει σαν

νήπιο, δηλαδή ακατανόητα για κείνους που έχουν ξεχάσει την πρώτη τους, την πιο αληθινή

γλώσσα».

Δ. Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ

ΥΙΟΣ ΟΙΑΓΡΟΥ

δίψᾳ αὖος ἐγώ καὶ ἀπόλλυμαι

ΟΡΦΙΚΟ

Στεγνός από τη δίψα σου

στο γυρισμό σου

πλάι στη λευκή κυπάρισσο

ρίψε την ονειρόπετρα στη λίμνη

Αριστερά σου

πιες απ' την άλλη κρήνη

Τί με καλείς πού με καλείς

σε ποιό σημείο με σκάφτεις;

Μην πλησιάσεις

Ούτε θα μάθεις

ούτε αν ρωτήσεις θ’ απαντήσεις

διότι διψοπρεπώς συγκατανεύεις

δενδροπρεπώς φτάνεις στο σύννεφο

με τον καρπό και το λιβάδι αμφικαλύπτεσαι

Είσαι ή δεν είσαι ζωντανός

βροντάει το πέσιμο της γύρης

κι έχουν σωπάσει

του σκελετού σου οι ψίθυροι.

[11.1.1984]

Ποίηση

Εκδόσεις Αστρολάβος/Ευθύνη