Εξομολόγησης Απόσπασμα | Αφροδίτη Τσιώλη

Στέκω στη μέση της πλατείας σαν πλατάνι.

Κορμί κορμός,

χέρια νάρκισσος.

Γύρω απ το κορμί σου να τυλιχτώ,

να δέσω την καρδιά σου,

να σκλαβώσω τη ματιά σου.

Μόνο εμένα να κοιτάς.

Μη φεύγεις!Που θες να πας;

Στρώνω δρόμους με ψηφίδες.

Θυμάσαι τότε που με είδες;

Ήμουν γυμνή.

Ένα με το δικό σου το κορμί.

Βακχικός χορός,

Έρωτα σωρός.

Δε με νοιάζει αν ήσουν λάθος ή σωστός,

μου έφερες το Μέγα φως.

Είδα μέσα από τα μάτια σου.

Φίλησα τα σημάδια σου.

Χάθηκα στα χάδια σου.

Μη φεύγεις!Που θες να πας;

Σε χίλια κομμάτια με σπας

και στο φως με σκορπάς.

Στα βήματά μου να πατάς

να πηγαίνω όπου πας.

Κάποτε μου πες:

«Την ψυχή μου γρατζουνάς!Με πονάς!».

Μη φύγεις!

Την Άνοιξη περιμένω και στο κουκούλι μου καλά κρυμμένο

το Σ’ΑΓΑΠΩ.

Κ όταν σε πεταλούδα μεταμορφωθώ,

σε σένα θα ‘ρθώ !

Χρώματα στα φτερά,

χρώματα ξάστερα.

Φόντο της ζωής σου ,

πάρε με μαζί σου!

Μη φύγεις!Μείνε ‘δω!

Θέλω να δω το κορμί σου.

Να μετρήσω στην ηδονή σου

τους  χτύπους της καρδιάς σου.

Στα χέρια μου τα βέλη είσαι το μέλι,

είσαι ο πειρασμός

κι ο ένας ο Θεός.

Προσευχές και τάματα

Αγάπης προστάγματα.

Στέκω στη μέση της  πλατείας,

κάτω απ’ τη φωτιά ενός πύρινου ήλιου άχρωμου.

Και με ύφος άφοβου,

σε κάνω στίχο και τραγούδι.

Κι έτσι στο χρόνο θα μείνω .

Κ ας μη γίνω

τίποτ’ άλλο παρά σκόνης χνούδι.

Θα ‘μαι πάντα εκεί!

Στην καρδιά,στη λογική.

Όπου πας να με ακούς.

Με ήχους άκαους .

Με ήχους πλανευτές.

Στις λύπες, στις χαρές.

Σε μέρες γιορτινές.

Σε νύχτες ανήμερες.

Σε θάλασσες ήμερες.

Στέκω στη μέση της πλατείας γυμνή κ μόνη:

«Θεέ μου ξημερώνει!».

Τις καλημέρες μου σου δίνω.

Και να ξέρεις πως ακόμα θέλω να γίνω,

το σεντόνι το λευκό σου

και να σταθώ για πάντα στο πλευρό σου.