Έρωτας, γάμος, Γυναίκα | Αμαλία Διακάκη

Το κράτος και η πολιτική ή η θρησκεία δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επεμβαίνουν στη σχέση σου. Όταν τα αφήσεις να εισχωρήσουν στη ζωή σου, - αργά και βίαια, χωρίς να καταλάβεις τις πραγματικές συνέπειες, καθώς από μικρό κορίτσι σου μάθαιναν ότι σκοπός της ζωής σου είναι να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια και να φροντίζεις τα παιδιά και τον σύζυγο στο σπίτι - ειδικότερα με αυτή τη μορφή, μπορείς εύκολα και γρήγορα να καταστρέψεις την αγνότητα και την αυθεντικότητα της σχέσης σου.
Κανένα όνομα τυπωμένο σε λευκό χαρτί αφηνιασμένο σε ένα σκονισμένο συρτάρι ή στον σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή, κανένα δαχτυλίδι από ασήμι και χρυσό για να εξαγοράσεις την ίδια σου την αγάπη, κανένα "δέχομαι" σε έναν ναό από τσιμέντο αλλά ουσιαστικά χτισμένο από χαρτί, κανένας άνθρωπος, κανένας θεσμός δεν θα σου πει αν όντως αγαπάς τον άνθρωπο σου ή όχι. 

Η σχέση σου με τον σύντροφο σου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δεσμεύεται με τέτοιου είδους λόγια μπροστά από έναν απλό υπάλληλο του κράτους ή μπροστά από την οποιαδήποτε οικογένεια και τον οποιοδήποτε γνωστό σου. 

"Δέχομαι." Θα ήθελα πολύ να δεχτείς να συνεχίσετε να είστε ευτυχισμένοι μαζί, με τη μόνη διαφορά ότι κάποια ζητήματα που, θέλοντας και μη, επιβάλλουν γραφειοκρατία, τα διευθετήσατε και έτσι η ζωή σας είναι κοινή και στην αναγκαστική χαρτούρα αυτού του κόσμου. Είναι κάτι που χρειάζεται να γίνει. Όμως, πολλές φορές, δέχεσαι άλλα πράγματα:

"Δέχομαι να δεσμευτώ στη λέξη "παντρεμένοι" και να τηρώ τους κανόνες. Δέχομαι να χαλάσουμε ότι απλό και αληθινό είχαμε μεταξύ μας και να το αντικαταστήσουμε με ένα δαχτυλίδι που θα φοράω καθημερινά στο δεξί μου χέρι και έτσι θα υποδεικνύω στους άλλους άντρες ότι είμαι πιασμένη και στις άλλες γυναίκες ότι είμαι παντρεμένη με έναν άντρα, άρα έχω μια σχεδόν επιτυχημένη ζωή(αφού δεν έχω ακόμα παιδί), καθώς αυτό είναι η επιτυχία και η ευτυχία - ο γάμος, η οικογένεια. Δε χρειάζεται να δουλεύω. Δουλεύει ο άντρας μου. Ωστόσο και να το ήθελα, δεν μπορώ. Δεν με αφήνει. Δεν με ενδιαφέρει, όμως, αφού επιτέλους τα κατάφερα. Κατάφερα να παντρευτώ! Τα κατάφερα, χειροκροτήστε με."

Δεν πρέπει να προωθούμε το γάμο ως σκλαβιά. Δεν πρέπει να περιορίζει την ελευθερία δυο ανθρώπων, να βάζει όρια στις στιγμές, στις κινήσεις, στον χρόνο, να βάζει όρια στις ζωές τους. Να μολύνει τη σχέση τους, όπως πολύ συχνά βλέπουμε ότι κάνει και η πιο συνηθισμένη κατάληξη είναι το διαζύγιο.

"Αν δεν ακούγαμε τόσο συχνά τη λέξη "γάμος" καθημερινά, νομίζω πως θα μας φαινόταν αρκετά αηδιαστική μια τέτοια παρέμβαση."

Δε θέλουμε ο γάμος να σκοτώνει τον έρωτα. Δε θέλουμε ο γάμος να υποδουλώνει τον άνθρωπο.

Κανένας γάμος δεν πρέπει να γίνεται υπό την πίεση οικογένειας, είτε από τον οποιοδήποτε, απλά και μόνο επειδή οι γονείς και οι παππούδες θέλουν να σας δουν παντρεμένους πριν πεθάνουν. Δεν θα κάνεις τις επιλογές σου σύμφωνα με τις επιθυμίες των άλλων. Καμία μεγαλοπρεπής τελετή, κανένα μεγάλο τραπέζι. Όσο και αν τους αγαπάς, η επιλογή πρέπει να είναι καθαρά δική σου και φυσικά, επαναλαμβάνω, είναι αδιανόητο να επεμβαίνει ο οποιοσδήποτε στην προσωπική σου ζωή. Το ανέφερα πιο πάνω, το αναφέρω και τώρα. Μάι μότο.

Ο έρωτας είναι ελεύθερος. Ελεύθερος από κάθε κανόνα, κάθε πρότυπο, κάθε κοινωνικό θεσμό. Ελεύθερος να ζήσει, αν φυσικά τον αφήσουμε εμείς. Θέλω να σε ερωτευτώ απλό, χωρίς κουστούμι και γραβάτα, χωρίς τζελ στα μαλλιά, απλό, γυμνό και φυσικό. Θέλω το σώμα σου γυμνό, λυτρωμένο από κάθε σταγόνα υποτιθέμενης ηθικής και βλακείας που σου πλάσαραν από παιδί. Θέλω να με ερωτευτείς απλή και όμορφη, χωρίς κανένα άσπρο και εντυπωσιακό φόρεμα να καλύπτει τα μέρη του σώματος μου, χωρίς να έχω περάσει ατέλειωτες ώρες στο κομμωτήριο για να έχω ένα υπέροχο χτένισμα που θα αρέσει σε σένα και τους καλεσμένους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, ήρθαν για το θέαμα και το φαγητό, ίσως και για να κλάψουν δήθεν λίγο και να φύγουν. Θέλω να με ερωτευτείς γυμνή, με ένα γυμνό σώμα, με μια γυμνή ψυχή έτοιμη να σε αγκαλιάσει. Μόνο οι δυο μας, κανένας που να μας εμποδίσει να ζήσουμε ελεύθεροι. Κανείς που να μας επιβάλει να βάλουμε μια ταμπέλα στην όμορφη συναναστροφή μας, σε αυτό το όμορφο που έχουμε χτίσει.

Και ας απευθυνθώ κυρίως στις κοπέλες:
Δεν είναι ο γάμος και η οικογένεια το μόνο μέλλον μας. Η ευτυχία δεν πηγάζει μόνο από έναν άνδρα, όπως βλέπουμε συχνά να υπονοείται. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνες μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε και με το σύντροφό μας. Έχουμε ζωή. Και το κυριότερο, είμαστε οι μόνοι κυρίαρχοι του εαυτού μας. Όπως όλοι οι άνθρωποι. Άνδρες και γυναίκες. Κανείς δεν ασκεί καμία εξουσία πάνω μας. 

Ως γυναίκα, θα κάνω οικογένεια μόνο όταν το θέλω εγώ. 

Θα παντρευτώ μόνο όταν και αν το θέλω εγώ. Καμία πίεση από την κοινωνία, καμία πίεση απο τον σύντροφο, καμία πίεση από τους γονείς. 

Θα εργαστώ. 

Ο μισθός μου απαιτώ να είναι ίσος με του αντιθέτου φύλου. 

Απαιτώ σεβασμό. 

Απαιτώ σεβασμό ακόμη και τις στιγμές που δεν φοράω το κόκκινο κραγιόν και τα τακούνια μου. 

Απαιτώ σεβασμό τη στιγμή που ξυπνάω το πρωί με γυμνό πρόσωπο.

Θα ήθελα να μου ανοίξεις την πόρτα και να με αφήσεις να περάσω πρώτη,  επειδή με σέβεσαι και είσαι ευγενικός, όχι για να χαζέψεις τον κώλο μου.

Θα φορέσω τα ρούχα που μου αρέσουν.

Όχι όμως για να κάνω το παντελόνι σου να φουσκώσει. 

Δεν με ενδιαφέρει για το παντελόνι σου. Δεν με ενδιαφέρει η τσέπη σου και πόσα κιλά άρωμα έβαλες για να δείξεις και να νιώσεις ότι είσαι "άνδρας".

Δεν με ενδιαφέρει η θέση σου.

Δεν με ενδιαφέρει ο άσχημος χαρακτηρισμός σου για το φόρεμα μου. 

Δεν ντύνομαι για να αρέσω σε σένα.

Δεν με ενδιαφέρει καν αν αρέσω σε σένα.

Αρέσω σε μένα. 

Το μόνο που με νοιάζει.

Το μόνο που με ενδιαφέρει. 

Θα κάνω σεξ με όποιον και όποτε το θέλω εγώ. 

Αν με αγγίξεις ενώ δε θέλω, θα σε κάνω να ματώσεις. Αν την αγγίξεις ενώ δεν το θέλει, θα σε κάνω εγώ να ματώσεις.

Αυτό σου αξίζει. 

Το μόνο που σου αξίζει. 

Δεν θα προσποιηθώ οργασμό για να σε κάνω να νιώσεις καλά ως άντρας. 

Δεν με ενδιαφέρει η άποψη σου περί τριχών και θηλυκότητας. Θα ξυριστώ όποτε και όπου και αν το θέλω εγώ.  

Αν θέλω να αφήσω το σώμα μου στην φυσική του μορφή, θα το αφήσω. 

Γιατί είναι απολύτως φυσιολογικό και όχι αηδιαστικό όπως νομίζεις εσύ. 

Γιατί το θέλω εγώ. 

Γιατί τις αποφάσεις για τη ζωή μου τις παίρνω εγώ. 

Όχι εσύ.

Όχι αυτός.

Ούτε κανένας.

Μόνο εγώ. 

Εγώ. 

Εγώ, ως γυναίκα.

Ως άνθρωπος.