Θυμάσαι τα φιλιά μου προχτές;
τα μαστίγια που λαμπαδιάζαν τα στόματα
τη μέδουσα με τα χίλια φίδια
που πέτρωνε το χρόνο
την κυανή σιωπή
της αγριεμένης θάλασσας.
Θυμάσαι τα φιλιά μου προχτές;
τα νεκρά φύλλα του φθινοπώρου
την ατελεύτητη οργή της απώλειας
το μαραμένο ρόδο
που έκλαιγε την καρδιά.
Θυμάσαι τα φιλιά μου προχτές;
τα τραγούδια που ποτέ δεν ηχήσαν μελωδίες
τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα
τα τρομερά περιστέρια της φωτιάς
που φώτιζαν τις αποστάσεις.
Θυμάσαι τα φιλιά μου προχτές;
τη λευκή μουσική
που γεννήθηκε
απ’ το αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου