Νιώθοντας την γη
να σείεται στα πόδια μου,
το κορμί μου πέφτει πίσω
Η ρουφήχτρα της ύπαρξης μου
με τραβάει με μίσος στο κενό
Χάνομαι στην σιωπή μου αγνοούμενος ακούγοντας αποσβολωμένος
τις μνήμες συγχρόνων ξάστερων ειρμών ουρλιαχτά μωρών
μέσα στον Εθίμων γέννησης ζωής
και ξανά από αυτού βρεγμένου χειρός αναδύομαι εις τους διασπώμενους ύμνους της ονειροπαρμένης σαρκοβόρας ψυχής μένοντας στην απόλαυση
του νέκταρ που στάζει
στα βρεγμένα ρούχα μου
θλίψης μέρες
απόγνωσης σκιές
του ασυνείδητου φτερουγίσματα σχίζουν του ψέματος άνεμο
πεινασμένοι
νηφάλιοι ομφάλιοι λώροι κόπηκαν
η θλίψη ποια
αυτήν η ξακουστή ακατανόητη
με στροβιλίζει.
 |
| Artwork: Edvard Munch |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου