Eμμονές | Αγγέλα Χρονοπούλου

Τις άυλες ώρες

Τις αγίνωτες στιγμές...

Κείνες τις στάλες της ζωής μας

Άπιαστες τις λέω

Πότε ήρθαν...

Πότε έφυγαν...

Αποξεχαστήκαμε 

με παλάμη απλωμένη

Με πάθος γυρεύοντας τες

Αρνούμενοι να δούμε το προφανές...

Κι όλο συμφωνίες κλείνουμε

Μ' ένα θολωμένο όνειρο 

Θλιβερό 

Ή με ψιθύρους ξέμακρους

Αμφίσημους

Συμβιβασμοί βιαστικοί 

Νίκες που δε γέλασαν

Δεν πρόφτασαν. 

Βήματα δειλά 

Μετανιωμένα πισωπατήματα 

Από άβυσσο σε ουράνια

μέσα σε μια ανάσα. 

Πότε ξέπνοα παραδομένοι

Πότε με πείσμα το μάτι

-ασκημένο πια-

επιμένει να βλέπει όσα επέλεξε

Μόνο εκείνα.

Πεισματικά.

Ποτισμένοι με του μέλλοντος 

          την ομίχλη 

Διψασμένοι πάντα 

Κι ανήσυχοι 

Τρομάζει η ανατροπή

Κι ας φαντάζει λαμπερός ορίζοντας 

Μικρά λάβαρα μέσα μας

Άφαντα

Μας ξεσηκώνουν...

Κείνες οι λιγοστές 

Οι φευγάτες στάλες 

Όλη η ζωή μας

Όσο κρατά μια ανάσα...