Yes boss! | Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Τι ήμουν πρίν σας γνωρίσω κύριε; Πάντα με το μυαλό σε μια φωτιά υποταγής. Μια διαρκή πείνα να γίνω έρμαιο των ορεξεων ενός αφέντη. Και τώρα σας βλέπω μπροστά μου ανηξημερωτο αγρίμι να με κοιτατε με προσμονή.Κοιτάζω τα χέρια σας.Οι γραμμές τους χάνονται στην άκρη του παραμυθιού που φωνάζει αλήθειες. Αφήστε κόκκινα αποτύπωματα επάνω στο κορμί μου εκλιπαρώ.Με έκαψε το άγγιγμα σας κύριε μου και εγώ ταξιδευτής έγινα σε απότομα βράχια και σε απάτητα μέρη ερωμένη..Αφήστε με να σας αγγίξω λίγο. Μου επιτρέπετε; Μόνο για αυτό είναι πολύτιμα τα δάχτυλα μου πια.Για να μπορώ να σας αγγίζω. Πλέον δεν υπάρχει γυρισμός.Βυθίζομαι και παρασύρομαι.Περιμένω ξεδιάντροπα την τιμωρία μου.Αβάσταχτα και βασανιστικά κάθε διαταγή σας πιο κοντά στην ολοκλήρωση μου.Μα δεν θα μου το επιστρέψετε.Το ξέρω. Όταν εσείς διατάξετε.Μόνο τότε. Όταν πια θα με δείτε κουρέλι να εκλιπαρώ.Όταν πια φτάσω εκεί που δεν θα αντεχω. Κύριε μου.Σας γνώρισα, σας άγγιξα.Να σας κρατήσω θέλω. Να σας λατρεύω.Σας υποτασσομαι.Σας προσκυνώ.. Με κατέχετε!