O Κυριακής | Ανδρέας Παπάζογλου

Ο άνθρωπος που έκλαιγε τις Κυριακές

ήταν απο καπνό και ασήμι

Μικροί, χλωμοί ουρανοί επέπλεαν στα μαλλιά του

Φεγγάρια στροβιλίζονταν στις τσέπες 

Δοσύλογοι γλεντούσαν το κρεβάτι του

Και απόμεινε ένα κομμάτι πλαστικό

και κάτι γόπες μες τα μάτια

του ανθρώπου που έκλαιγε τις Κυριακές

Κάτι ανελέητοι αποχαιρετισμοί

Κάτι άστεγα ερωτόλογα

...

Κι ύστερα

που ο κρότος έτσι βάναυσα και τελειωτικά

πλημμύρισε την πόλη,

μπόχιασε ο κόσμος κι ευωδίασε

ασήμι και καπνό

Κάθεται η γυναίκα