Μια νύχτα περιπλανήθηκα με σκοπό της ζωής την ομορφιά,
να ελευθερωθώ από την δυστυχία μου ,
να βγω από αυτά τα δεσμά.
Στο ταξίδι μου είδα ανθρώπους πολλούς να λάμπουν
από φανταστική ευτυχία,
χαμόγελα πολλά, αλλά εγώ μεσ’ την δυστυχία.
Ανθρώπους με αλυσίδες που δεν μπορούν να δουν,
φαίνεται τόσο γλυκιά στα μάτια τους
η αμάθεια και η δεισιδαιμονία.
Ανθρώπους που φοβούνται την αλήθεια,
φοβούνται τον πόνο.
Το ξέρω αδελφέ μου πονάει, αλλά ο πόνος υπάρχει
για να μας ξυπνάει.
Απαίδευτε λαέ κατέργασε τον λίθο σου
και χάραξε με διαβήτη ως που θα φτάσουν τα όνειρα σου.
Έχε την γνώση για σπαθί
και την συνείδηση σου για ασπίδα,
λάξευσε το γιατί
και σπείρε καταιγίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου