Το ημερολόγιο μιας αγάπης | Μαρία Βασιλάκη

Νότες νοσταλγικές ηχούν στην πόλη.
Για κάτι αγάπες παντοτινές και παράφορες
Σκοτεινή η νύχτα, μ’ακούς;
H εκκωφαντική σιωπή του είναι μου
Περπατά παράλληλα με σένα.
Δε σε συναντά ποτέ όμως, δειλή, νοερή, μοναχική.
Αυτό το κρύο βράδυ που ο αέρας φυσά μανιασμένος και η γειτονιά έχει μια διαφορετική ησυχία το αγόρι φεύγει. Εκείνη, δεν αντιδρά. Μόνο στέκεται αμίλητη, δεν ξέρει τι να πει. Οι λέξεις δεν βρήκαν τον τρόπο να βγουν, σαν να κόλλησαν στα χείλη της. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Γλυκόπικρα συναισθήματα στον αέρα. Σκέφτεται πως πρέπει να του δείξει πως είναι χαρούμενη και πως όλα θα πάνε καλά. Δεν θέλει η τελευταία του εικόνα απ’αυτήν να είναι θλιμμένη και μίζερη. Και αυτό κάνει. Τον αποχαιρετά με την πιο σφιχτή αγκαλιά που μπορούσε και με ένα γλυκό φιλί. Έβαλε όλη της την αγάπη σε εκείνη την αγκαλιά, στο τελευταίο τους φιλί.
Εκείνος φεύγει και μετά σιωπή. Ύστερα θλίψη. Τον νοιάζεται βλέπετε. Και στο τέλος ένα αίσθημα αδικίας καθώς τα εμπόδια υπήρξαν αναρίθμητα στον δρόμο τους.
Μέχρι την τελευταία στιγμή του έδειχνε μια χαρούμενη και χαλαρή πτυχή του εαυτού της. Μόλις όμως έμεινε μόνη της, λύγισε. Διότι όταν κλείνει η πόρτα έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια σου. Και τα συναισθήματά σου.
Υποφέρουν, σπάνε, πέφτουν ψυχολογικά. Όμως στο τέλος της ημέρας
Ξέρουν πως θα νιώθουν καλά. Γιατί η αγάπη τους τους κρατά μαζί, ενωμένους.
Ιδιαίτερη σχέση, ξεχωριστή.
Τόσο ξεχωριστή όσο ξεχωριστός είναι και ο καθένας μας.
Εκείνη τη μέρα, τα λόγια έκοψαν στα δύο την νύχτα
Οι ανάσες συναντήθηκαν ξαφνικά
Οι αγκαλιές έμειναν εκεί κολλημένες, έστω στην σκέψη τους
Και τα μάτια να κοιτάζονται για ώρες, έρμαια των συναισθημάτων.
Η ανάμνησή του είναι κάτι που δεν θέλει να αποχωριστεί ποτέ.
Κοιμάται και ξυπνά μ’αυτή και στο μεσοδιάστημα ο λογισμός της τρέχει σ’εκείνον.
Ανυπομονεί,βέβαια, για την ημέρα που θα τον σφίξει στην αγκαλιά της. Τη στιγμή που τα μάτια του θα συναντήσουν τα δικά της και τα χείλη τους θα τραγουδήσουν καινούριες νότες-αυτή τη φορά όχι μελαγχολικές και καταθλιπτικές- αλλά εύηχες και αισιόδοξες.
Μέχρι τότε, θα αρκεστεί στο να τον αγαπά. Κάθε μέρα και πιο πολύ..