Κορμιά στεγνά, σκελετωμένα
Το χέρι τρέμει,
η ανάσα δε βγαίνει
Ψάχνουν κάτι να βρουν για να κρατηθούν
Όλοι όμως τους προσπερνούν
Κοιτούν αλλού και αδιαφορούν
Φοβούνται μήπως ανθρώπους τους πουν
Έχουν ξεχάσει πως είναι να βοηθούν
Ελπίζουν πως στη θέση τους ποτέ δε θα βρεθούν
Απομακρύνονται με βήμα γοργό
Και πίσω ποτέ ξανά δεν κοιτούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου